Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2016/7461 Esas 2018/5962 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi

Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemece, ilamında belirtildiği şekilde davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün ve temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesi gereğince, iş mahkemesinin nihai kararları, yüze karşı verildiğinde tefhim, yoklukta verildiği takdirde tebliğ tarihinden itibaren 8 gün içinde temyiz edilebilmektedir. Kararı temyiz eden davalı vekili temyiz dilekçesini yasal süresi içinde vermemiştir. “Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 434. maddesi (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesinde yer alan 1086 sayılı Yasanın temyize ilişkin hükümlerinin uygulanmasının gerektiğine ilişkin düzenleme gereğince) ile ilgili 25.01.1985 gün ve 5/1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı hükmü gereğince, temyiz isteği, dilekçenin temyiz defterine kaydettirildiği tarihte yapılmış sayılır....”
Davada ise, yukarıda sözü edilen yasa ve İçtihadı Birleştirme Kararı hükmüne aykırı olarak ek kararı temyiz eden davacı vekili tarafından temyiz dilekçesinin, yasal temyiz süresi içerisinde verilmediği anlaşılmaktadır.
Gerekçeli kararın davacı vekiline 18.06.2015 tarihinde tebliğ edildiği, tebliğden önce davacı vekilince 29.05.2015 tarihinde süre tutum dilekçesi verdiği, akabinde 22.06.2015 tarihinde ise bu defa temyizden feragat dilekçesi verdiği, bunun üzerine Mahkemece 22.05.2016 tarihinde temyiz isteminden vazgeçme nedeniyle temyiz talebinin reddine karar verilerek bu kararın da davacı vekiline 31.12.2015 tarihinde tebliğ edildiği, kararın davacı vekilince 28.01.2016 tarihli dilekçe ile temyiz edildiği bu talebin de Mahkeme tarafından 01.04.2016 tarihli ek kararla temyiz talebinin reddedildiği anlaşılmıştır. Mahkemece verilen ek kararın; 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanununun 8. maddesindeki yönteme uygun olduğu anlaşıldığından, davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan 01.04.2016 tarihli “temyiz süresi geçtiğinden temyiz talebinin reddine ” ilişkin ek kararın onanması gerekmektedir.


S O N U Ç : Yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan, temyiz isteminin reddine ilişkin ek kararın ONANMASINA, 25.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.