Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/117 Esas 2018/7695 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
17. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/117
Karar No: 2018/7695
Karar Tarihi: 12.09.2018

Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2018/117 Esas 2018/7695 Karar Sayılı İlamı

17. Hukuk Dairesi         2018/117 E.  ,  2018/7695 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

    Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
    - K A R A R -
    Davacı vekili, müvekkiline kasko sigortalı araca davalıların sürücüsü ve maliki olduğu aracın çarpması sonucu aracın hasar gördüğünü, müvekkilinin sigortalısına toplam 5.500,00 TL tazminat ödediğini, davalı aracın %50 kusurlu olduğunu beyanla, kusur nispetine göre 2.750,00 TL tazminatın 22/01/2013 ödeme tarihinden işleyecek yasal faizi davalılardan müştereken ve müteselsilen rücuen tahsilini talep etmiştir.
    Davalılar davanın reddini savunmuştur.
    Mahkemece, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, açılan davanın kısmen kabulü ile 1.100,00 TL. tazminatın davacı sigortalısına ödeme tarihi olan 22/01/2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin talebin reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    6100 Sayılı HMK."nun geçici 3/2 maddesi delaletiyle mülga 1086 Sayılı HUMK"nun 427. maddesinde öngörülen temyiz kesinlik sınırı 1.1.2014 tarihinden itibaren 1.890,00 TL"ye çıkarılmıştır.
    Davacı fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmadan 2.750,00 TL maddi tazminat talep etmiş, mahkemece 1.100,00 TL"ye hükmolunmuştur. Davacı için reddedilen kısmın 1.650,00 TL olduğu anlaşıldığından, davacı yönünden verilen hüküm kesin niteliktedir.
    Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1.6.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay’ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 12/09/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.























    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.