MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6352 sayılı Yasa"nın Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 20.07.2012 tarihli iade kararı öncesinde mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme sanık tarafından yapılan temyiz başvurusu geçerli olduğundan, sanığın mühür bozma suçundan 16.04.2008 tarihinde verilen, 356-104 E-K sayılı karara yönelik temyizi üzerine yapılan incelemede;
Oluşa ve dosya içeriğindeki 09.02.2006 tarihli mühürleme ve 22.08.2006 tarihli kaçak elektrik tespit tutanaklarına, alınan bilirkişi raporuna ve tutanak tanığı ifadesine, Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 09.12.2014 günlü, 455-541 sayılı kararına göre mahkemenin suçun sübutuna dair kabul ve gerekçesinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki (1) numaralı bozma düşüncesine katılınmamış, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Tekerrüre esas alınan Asliye Ceza Mahkemesi"nin 19.09.2005 günlü 788-817 E-K. Sayılı ilamı ile tayin olunan adli para cezasının miktarı itibariyle 1412 sayılı CMUK"nın 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olduğu ve aynı Yasa"nın 305/son maddesi gereğince tekerrüre esas alınamayacağı gözetilmeden sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 1412 Sayılı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Yasa"nın 322. maddesi uyarınca hüküm fıkrasından “sanığın cezasının TCK"nın 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine, cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” ilişkin bölümün çıkarılmasına karar verilmek suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.