MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sahte fatura düzenlemek ve kullanmak suçlarının birbirinden ayrı ve bağımsız suçlar olduğu cihetle, sanıklar hakkında düzenlenen mütalaa ve vergi raporlarında 2006 takvim yılında sahte fatura düzenledikleri ve kullandıkları belirtilmesine ve düzenlenen iddianamelerde hem sahte fatura kullanmak hem de sahte fatura düzenlemek suçlarından dava açıldığının anlaşılması karşısında, 2006 takvim yılında sahte fatura kullanmak suçundan hüküm kurulmadığı anlaşılmakla bu suç yönünden zamanaşımı süresi içerisinde mahallinde hüküm kurulabilmesi mümkün görülmüştür.
1... Ltd. Şti’nin yetkilisi olan sanık ... ile onun verdiği vekaletname ile şirket işlemlerini yapan sanık ... hakkında 2006 yılında sahte fatura düzenlemek suçunu işledikleri iddiasıyla açılan kamu davasında, sanık ...’in savunmalarında; suçlamayı kabul etmediğini, diğer sanık ...’ın deposunda çalıştığını, kredi işlerinde kolaylık olsun diye ...’ın depoyu üzerine yaptığını, ancak tüm yetkilerin ...’da olduğunu, borçları nedeniyle kredi almakta güçlük çektiği için böyle bir teklifte bulunduğunu, demir ticaretinden anlamadığını, faturaları tanzim eden kişinin ... olduğunu savunması, şirkette ortak olarak görünen ... ile aynı depoda çalışan ...’nin sanık ...’in savunmasını destekleyen tanık beyanlarının bulunması, sanık ...’ın ise savunmalarında; ...isimli şirketin ortağı ya da idarecisi olmadığını, bu şirkette yalnızca işçi olarak ücret karşılığında çalıştığını, şirketin banka işlerini takip ettiğini, faturalar ile bir ilgisi olmadığını, işleri şirket müdürü ..."in verdiği vekalet ile hallettiğini, sanık ... ile tanık ...’in beyanlarını kabul etmediğini savunması ve sahte fatura düzenlemek suçunun maddi konusunun fatura olması, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu"nun 227. maddesinin 3. fıkrasındaki ""Bu Kanuna göre kullanılan veya bu Kanun"un Maliye ve Gümrük Bakanlığına verdiği yetkiye dayanılarak kullanma mecburiyeti getirilen belgelerin, öngörülen zorunlu bilgileri taşımaması halinde bu belgeler vergi kanunları bakımından hiç düzenlenmemiş sayılır"" şeklindeki düzenlemeye göre de, faturaların Vergi Usul Kanunu"nun 230. maddesinde öngörülen zorunlu bilgileri içermesinin gerekmesi, sahteliği iddia edilen faturaların da dosya içerisinde bulunmadığının anlaşılması karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından; öncelikle 2006 yılına ait suça konu fatura asıllarından kanaat oluşturacak sayıda temin edilip dosya arasına konulması, incelenerek kanunda öngörülen şekil şartlarını taşıyıp taşımadığının tespit edilmesi, sanıkların düzenlemiş olduğu faturaları kullanan şirketler hakkında karşıt inceleme raporlarının getirtildiği görülmekle; bu şirket yetkilileri hakkında sahte fatura kullanmaktan dava açılmış olup olmadığının araştırılması, açıldığının tespiti halinde dava dosyaları getirtilip incelenerek bu davayı ilgilendiren delillerin onaylı örneklerinin dava dosyasına intikal ettirilmesi, faturaların gerçek alım-satım karşılığı olup olmadığının belirlenmesi yönünden mal ve para akışını gösteren sevk ve taşıma irsaliyeleri, teslim tesellüm belgeleri, bedellerinin ödendiğine ilişkin ticari teamüle uygun kanıtlama yeteneği olan geçerli ödeme belgeleri ve satıcının kasasına ya da banka hesabına girip girmediğinin tespiti ile faturaları kullanan mükellefin yeterli üretimi, mal girişi ya da stoku olup olmadığı da araştırılıp, karşılaştırmalı bilirkişi incelemesi yaptırılması, sanıkların savunmalarının doğru olup olmadığının tespiti bakımından, faturaları kullanan şirket yetkilileri dinlenerek sanıkları tanıyıp tanımadıklarının ve hangi sanık ile ticari ilişki içerisinde olduklarının sorulması, faturalarda yer alan imza ve yazıların sanıklara ait olup olmadığı hususunda bilirkişi incelemesi yaptırılması ve toplanan tüm deliller değerlendirilip sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun tayin ve takdiri gerektiği gözetilmeden eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
2-Sahte fatura düzenlemek suçunda, suç tarihinin faturanın düzenlediği tarih olup düzenlenen son faturanın tespit edilmesi ile suç tarihinin buna göre belirlenmesi gerekirken gerekçeli karar başlığında suç tarihinin yanlış yazılması,
3-5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 13.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.