Hırsızlık - Yargıtay 17. Ceza Dairesi 2016/19123 Esas 2018/16659 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamında diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın tekerrüre esas alınan Mersin 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/09/2011 tarih, 2011/636 Esas ve 2011/603 Karar sayılı ilamındaki mahkumiyetinin, 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b, 35. maddelerinde düzenlenen hırsızlık suçundan TCK’nın 50/1-f maddesi gereğince verilen “5 ay ” süre ile kamuya yararlı işte çalışma seçenek tedbiri olduğu ve sabıka kaydına göre 02/12/2012 tarihinde “5 ay” hapis cezası olarak yerine getirildiğinin anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 50/5. maddesi uyarınca “Uygulamada asıl mahkumiyetin, bu madde hükümlerine göre çevrilen adli para cezası veya tedbir” oluşu, yine aynı Kanunun 58/2. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanabilmesi için önceki mahkumiyetin hapis ya da adli para cezası olması gerektiği, bu itibarla tekerrüre esas ilamdaki kesinleşen hükmün kamuya yararlı işte çalışma seçenek tedbiri olması nedeniyle sonradan tedbire uyulmadığından önceki hükmün hapis cezasına çevrilerek infaz edilmesinin ilamı tekerrüre esas hale getirmeyeceği de gözetilerek sanık hakkında koşulları oluşmadığı halde anılan ilamın tekerrüre esas alınması,
2-5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Yasa"nın 108/4, 5, 6. fıkralarında “Hakim, mükerrir hakkında cezanın infazının tamamlanmasından sonra başlamak ve bir yıldan az olmamak üzere denetim süresi belirler. Tekerrür dolayısıyla belirlenen denetim süresinde, koşullu salıverilmeye ilişkin hükümler uygulanır. Hakim, mükerrir hakkında denetim süresinin uzatılmasına karar verebilir. Denetim süresi en fazla beş yıla kadar uzatılabilir” hükmü düzenlenmiştir. Buna göre denetim süresini belirleme ve gerektiğinde uzatma görevi, hükmü veren mahkemeye değil, hükümlünün infaz aşamasındaki davranışlarını da değerlendirerek koşullu salıverme ile ilgili kararı verecek mahkemeye aittir. Buna göre; hüküm kurulurken sanık hakkında TCK’nın 58/7. maddesi uyarınca “Mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra da denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” karar verilmesiyle yetinilmesi gerekirken, denetimli serbestlik tedbirinin süresinin de belirlenmesi,
3-Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının, 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olması nedeniyle iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’un temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, ancak bu hususların yeniden yargılama yapılmaksızın CMUK"nun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, 5237 sayılı TCK"nın 58/6-7 maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümlerin ve TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların hükümden bütünüyle çıkarılarak yerine "Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı doğrultusunda yürürlükte bulunan TCK"nın 53. maddesinin sanıklar hakkında uygulanmasına" ibaresi eklenmek suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/12/2018 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.