Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2013/6125 Esas 2015/1216 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun basit cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve diğer atılı suçtan mahkûmiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafiin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin 13.06.2010 tarihli kolluk ve özellikle aynı tarihli savcılık ifadelerinde olay sırasında sanığın kendisini sadece dudaklarından öptüğünü, başkaca herhangi bir şekilde cinsel saldırıda bulunmadığı şeklindeki anlatımlarına karşılık, 11.08.2010 tarihli mahkemece alınan beyanında aşamalardaki iddialarını
genişletir şekilde olay günü gittikleri evin üst katındaki yatak odasına zorla çıkaran sanığın, burada kendisini öpmeye devam ettiği bir taraftan da üzerindeki askılı tişörtü yırtıp pantolonunun kemerini çıkartmaya çalıştığı sırada çantasından çıkardığı bıçağı savurmak suretiyle elinden kurtulduğunu beyan etmesi karşısında, sanığın olay sırasında mağdureye yönelik olarak çocuğun nitelikli cinsel istismarı eylemine kalkıştığına dair yeterli delil olmayıp, dudaklarından zorla öpmek suretiyle basit cinsel istismar düzeyinde kalan eylemde bulunduğu gözetilmeden, TCK.nın 103/1. maddesi gereğince mahkûmiyetine karar verilmesi yerine, suç vasfının tayininde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde TCK.nın 103/2 ve 35. maddeleri uyarınca cezalandırılması sonucunda fazla ceza tayini,
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yeralan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkân verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.