MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma ve karşılıksız yararlanma

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 27.03.2008 günlü, 368-81 sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
6352 sayılı Yasan"ın 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 19.07.2012 tarihli iade kararı sadece elektrik hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olup, daha önce mühür bozma suçundan kurulan hüküm ile bu hükme karşı yapılan temyiz başvurusu geçerli olduğundan, sanığın mühür bozma suçundan 27.03.2008 tarihinde verilen karara yönelik 05.05.2008 havale tarihli temyizi üzerine yapılan incelemede;
Hükmolunan cezanın miktar ve türüne göre hükmün; 21.7.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun"un 3-B maddesiyle değişik 1412 sayılı CMUK’nın 305/1 maddesi gereğince hüküm tarihine göre temyizi mümkün olmadığından, sanığın temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince istem gibi REDDİNE,
2- Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 14.11.2013 günlü, 2013/393-969 E-K sayılı hükme yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dosya içeriğindeki katılan kurumun 25.03.2013 günlü cevabi yazı içeriğine göre katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yasan"ın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, esastan inceleme yapılarak yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA,
bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasan"ın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasan"ın geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 20.01.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.