Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3390 Esas 2020/8172 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/3390
Karar No: 2020/8172
Karar Tarihi: 29.09.2020

Mala zarar verme - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2020/3390 Esas 2020/8172 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın mala zarar verme suçundan mahkumiyetine karar verdi. Daire tarafından önceden onaylanan hırsızlık suçu nedeniyle katılana yönelik mahkumiyet kararının mevcut olduğu belirtilmektedir. Sanık, ceketinin arkasına boya sıkılarak kirletilmiş para çalarak suça karışmıştır. Uzlaşma hükümlerinin uygulanmayacağı ve Anayasa Mahkemesi'nin kararı göz önünde bulundurularak, kanun maddesi uyarınca hak yoksunluklarının infaz aşamasında uygulanması gerektiği belirtilmektedir. Dosya ve duruşma tutanakları incelendikten sonra, sanığın temyiz istemi reddedildi ve mahkumiyet kararı onandı.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/son maddesi, mala zarar verme suçunu düzenlemektedir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, hak yoksunluklarını düzenlemektedir. Bu madde, Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümlerinin iptaline karar verilmiştir ve infaz aşamasında uygulanması gerektiği belirtilmiştir.

(Kapatılan)13. Ceza Dairesi 2020/3390 E. , 2020/8172 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık hakkında katılana yönelik hırsızlık eylemi nedeniyle verilen mahkumiyet kararının Dairemizin 18.11.2014 tarih ve 2014/7683-32473 E.-K. sayılı ilamı ile onandığı, anılan ilamda; oluşa ve dosya içeriğine göre, katılanın ceketinin cebine koyduğu parayı almak üzere ceketin arkasına boya sıkılarak kirletmek suretiyle çıkartılması sağlanarak gerçekleştirilen eylemde, sanık hakkında mala zarar verme suçundan zamanaşımı içinde işlem yapılmasının olanaklı görüldüğünün belirtilmesi üzerine, sanık hakkında mala zarar verme suçundan açılan davada, 5237 sayılı TCK’nın 142/son maddesi uyarınca mala zarar verme suçunun hırsızlık suçunun işlenmesi amacıyla işlendiği anlaşıldığından, somut olayda uzlaşma hükümlerinin uygulanmayacağı kabul edilerek yapılan incelemede;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanık ...’ın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA, 29.09.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.