Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5807 Esas 2021/134 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/5807
Karar No: 2021/134

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/5807 Esas 2021/134 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı kadın tarafından açılan boşanma davası sonrasında, Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen karar temyiz edilmiştir. Mahkeme, tarafların ekonomik ve sosyal durumları ile boşanmaya yol açan olaylardaki kusur derecelerini dikkate alarak, davacı kadın lehine takdir edilen maddi ve manevi tazminatın az olduğunu ve daha uygun bir miktar belirlenmesi gerektiğini belirtmiştir. Bu nedenle, karar yönünden temyiz itirazları yersiz bulunmuş ancak tazminat miktarının yeniden belirlenmesine karar verilmiştir. Kararda, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri de açıklanmıştır.

2. Hukuk Dairesi 2020/5807 E. , 2021/134 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Adana Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından, yararına hükmedilen tazminatların miktarı ile aleyhine istinaf yargılama giderleri ve vekalet ücretine hükmedilmesi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında davacı kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi.13.01.2021 (Çrş.)