Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/7591 Esas 2018/4297 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/7591
Karar No: 2018/4297
Karar Tarihi: 12.04.2018

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/7591 Esas 2018/4297 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, sanık hakkındaki hüküm, usulsüz bir tebliğ süreci sonucu kesinleştirilmiştir. Sanık müdafii, usulsüz tebliğ nedeniyle temyiz yasa yolunu kullanamamıştır. Mahkeme, tebligatın usulsüz olduğunu kabul ederek infazın durdurulmasına ve kararın sanık müdafine tebliğ edilmesine karar vermiştir. Ancak, sanık müdafii tarafından karar süresinden sonra temyiz edilmiştir. Temyiz istemi, isteme aykırı olarak reddedilmiştir. Kanun maddeleri: TCK\"nın 89/1, 89/3-b, 62, 52/2. maddeleri, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK\"un 317. maddesi.

12. Ceza Dairesi 2016/7591 E. , 2018/4297 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/3-b, 62, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık ...’un yokluğunda verilen 18.10.2011 tarihli hükmün, sanığın duruşmada bildirdiği adrese tebliğe çıkarıldığı, ancak bahse konu tebligatın “adı geçen mahalle, cadde ve sokak olmadığından, muhatap ismen tanınmıyor” notu ile iade edildiği, daha sonra gerekçeli kararın diğer sanık ... müdafine sanık ...’un müdafii de olduğu kabul edilerek sehven tebliğ edilip kararın kesinleştirildiği, mahkemece sanığın mernis adresinin araştırılmadığı, sanık hakkındaki hükmün “temyizde onama” şeklinde 13.02.2014 tarihinde kesinleştirilip infaza verildiği, ancak sanık müdafinin 24.01.2013 tarihli vekaletnameye dayanarak 29.11.2015 tarihli dilekçe ile müvekkilinin temyiz yasa yolunu kullanmasının engellendiği belirtilerek hükmün taraflara tebliğine, kesinleşme şerhinin kaldırılmasına, infaza ilişkin yazıların iadesine ve sabıka kaydının düzeltilmesine karar verilmesini talep etmesi üzerine, mahkemenin 30.11.2015 tarihli ek kararı ile tebligatın usulsüz olduğunu kabul ederek “infazın durdurulmasına, kararın sanık müdafine tebliğine” karar verdiği, ek kararın 24.12.2015 tarihinde sanık müdafine tebliğ edilmesinden önce sanık müdafii tarafından kararın 04.12.2015 tarihinde temyiz edildiği anlaşılmakta ise de, mahkemenin 18.10.2011 tarih, 2009/791 esas, 2011/833 karar sayılı ilamı ile hükmedilen 6.000 TL adli para cezasının 06.11.2014 tarihinde infaz edildiği, her ne kadar gerekçeli kararın tebliği usulsüz ise de, infaz tarihinden itibaren sanığın bahse konu kararı öğrenmiş sayılacağı, ancak sanık müdafii tarafından 29.11.2015 ve 04.12.2015 tarihli dilekçelerle kararın süresinden sonra temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin, isteme aykırı olarak REDDİNE, 12/04/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.