Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/3430 Esas 2016/3535 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/3430
Karar No: 2016/3535
Karar Tarihi: 04.04.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/3430 Esas 2016/3535 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, 892 TL mevduat alacağının davalıdan tahsilinin talep edilmesi üzerine açılmıştır. Ancak mevduat miktarı, kesinleşen nihai kararlar için belirlenen 2.080 TL temyiz sınırının altında olduğu için mahkeme, dava dilekçesinin usulden reddine karar vermiştir. İlgili kanun maddesi 5219 sayılı Kanun'un HUMK'a eklediği 427/2. maddesidir. Karar tarihinde yürürlükte olan bu kanuna göre, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Mahkeme kararı, davalı vekili ve ihbar olunan tarafından temyiz edilse de uygulanan kanun maddesi gereği temyiz istemleri reddedilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2016/3430 E. , 2016/3535 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : .........ASLİYE TİCARET MAHKEMESİ
TARİHİ : 25/12/2015
NUMARASI : 2015/660-2015/1044

Taraflar arasındaki davadan dolayı .........Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 25/12/2015 gün ve 2015/660-2015/1044 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ve ihbar olunan....... vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 25.12.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Davacı vekili, 892,00 TL mevduat alacağının davalıdan tahsilini talep etmiş, mahkemece, görevsizlik nedeniyle dava dilekçesinin usulden reddine karar verilmiştir. Dava değeri, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davalı vekilinin ve ihbar olunan ........ vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin ve ihbar olunan .......... vekilinin temyiz isteminin REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 04/04/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.