Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Görevi kötüye kullanmak
Hüküm : 5237 sayılı TCK"nın 257/1, 62, 52/1 ve 4 maddeleri uyarınca 3.000 TL adli para cezası

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Avukat olan sanığın, katılanın vekilliğini üstlendiği, kendisinden açması istenen ortaklığın giderilmesi davasını vekalet ücretini almasına rağmen dava açtığını söyleyerek katılan tarafı oyaladığı, avukatlık görevini kötüye kullandığı, katılanın mağduriyetine neden olduğu şeklinde kabul edilen eylemlerinin görevinin gereklerini yapmakta ihmal veya gecikme göstermek suretiyle görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu gözetilmeden yanılgılı değerlendirme sonucu TCK"nın 257/2. maddesi yerine aynı Yasa"nın 257/1. maddesine göre yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1-Hapis cezası para cezasına çevrilirken TCK"nın 50/1-a ve 52/2 maddelerinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6 maddesine muhalefet edilmesi,
2-Yüklenen suçu TCK"nın 53/1-e maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işlediği kabul edilen sanık hakkında aynı Kanun"un 53/5. madde ve fıkrası gereğince, ayrıca hükümde belirtilen gün sayısının yarısından bir katına kadar bu hak ve yetkinin kullanılmasının yasaklanmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Hükümden sonra 28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasa"nın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanun"un 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin sanığa ihtarına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ..."nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA, 03/03/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.