Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18032 Esas 2018/24673 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/18032
Karar No: 2018/24673
Karar Tarihi: 19.11.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/18032 Esas 2018/24673 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı işverenin haksız yere iş sözleşmesini feshettiği gerekçesiyle kıdem ve ihbar tazminatı ile işçilik alacaklarının talep edildiği davada, dava kısmen kabul edilmiş ancak davalı tarafın temyizi sonucu Yargıtay'a kadar taşınmıştır. Yargıtay, hafta tatili ücreti konusunda uyuşmazlık olduğunu belirtmiş ve İş Kanunu'nun 46. maddesinde açıklandığı gibi, işçinin haftalık izin kullanım koşullarını dikkate alarak hafta tatili ücretine hak kazanabileceğini ifade etmiştir. Mahkeme kararının eksik inceleme ile alındığı ve yargılama sürecinde hafta tatili izni kullanımlarının ayrıntılı olarak değerlendirilmediği gerekçesiyle kararı bozmuştur. Kanun maddesi açıklaması: İş Kanunu'nun 46. maddesi, işçilerin hafta tatili, yıllık izin, bayram ve genel tatillerde ücretlendirilmesi hakkındadır. İşçilerin hafta tatilinde çalışmaları halinde hak ettikleri ücretin ödenmesi gerektiği belirtilirken, hafta tatili kullanım koşulları da açıklanmaktadır.

22. Hukuk Dairesi 2017/18032 E. , 2018/24673 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin haklı sebep olmadan sözleşmesinin feshedildiğini belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliler ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, süresi içerisinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin hafta tatili ücretine hak kazanıp kazanmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 46"ncı maddesinde, işçinin tatil gününden önce aynı Yasanın 63üncü maddesine göre belirlenmiş olan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günlük zaman dilimi içinde yirmidört saat dinlenme hakkının bulunduğu belirtilmiş, işçinin hafta tatili gününde çalışma karşılığı olmaksızın bir günlük ücrete hak kazanacağı da 46 ncı maddenin ikinci fıkrasında hüküm altına alınmıştır.
Hafta tatili izni kesintisiz en az yirmidört saattir. Bunun altında bir süre haftalık izin verilmesi durumunda, usulüne uygun şekilde hafta tatili izni kullandığından söz edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. Buna göre hafta tatilinin yirmidört saatten az olarak kullandırılması halinde hafta tatili hiç kullandırılmamış sayılır.
Davacı imzasını taşıyan bazı formlarda, davacının hafta tatili izni adı altında değişik tarihlerde, toplu olarak izin kullandığı anlaşılmaktadır. Arka arkaya kullandırılan bu izinlerin tümünün hafta tatili karşılığında kullandırıldığının kabul edilmemesi isabetlidir. Ancak her bir toplu izinden bir günün, o haftaya ilişkin hafta tatili olarak kullandırıldığının kabul edilmesi; hafta tatili adı altında kullandırılan birer günlük izinlerin de ayrıca değerlendirilmesi dosya içeriğine uygun düşecektir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 19/11/2018 tarihinde oybirliği ile karar verildi.