Dolandırıcılık suçundan sanıklar ... ve... hakkında 5237 sayılı TCK’nın 157/1, 62 ve 52/2. maddeleri gereğince 10 ay hapis ve 80,00 TL. adli para cezaları ile cezalandırılmalarına, sanık... yönünden 5271 sayılı CMK’nın 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 18/01/2018 tarihli ve 2015/654 esas, 2018/21 karar sayılı kararının temyiz edilmeksizin kesinleşmesini müteakip, İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesi’nce dosyanın diğer sanıklar hakkındaki İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesi’nin 09/10/2018 tarihli ve 2018/1407 esas, 2018/1546 karar sayılı bozma kararının sanıklara sirayet ettirilmesi sonucu İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 23/10/2018 tarihli ve 2018/681 esas, 2018/512 karar sayılı görevsizlik kararını takiben, sanıklara ait mahkumiyet hükümlerine ilişkin kesinleştirme işlemlerinin yapılmadığından bahisle karar verilmesine yer olmadığına ilişkin İstanbul 17. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 07/03/2019 tarihli ve 2018/404 esas sayılı ek kararı aleyhine, yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 08/05/2019 gün ve 94660652-105-34-6521-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 27/05/2019 tarih ve 2019/52963 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, İstanbul 19. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2018 tarihli kararı ile dolandırıcılık suçundan sanıklar ... ve... ile birlikte diğer sanıklar.... ve ..."ın iştirak halinde hareket ettiğinden bahisle cezalandırılmalarına karar verildiği, sanıklar ... ve..."nün karar aleyhine istinaf yoluna başvurmaları üzerine İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesi’nin 09/10/2018 tarihli ve 2018/1407 esas, 2018/1546 sayılı kararı ile "...katılanı telefonla arayıp kendilerini emniyet amiri olarak tanıtan sanıkların kurdukları mizansen ile katılanı ikna edip 20.000TL menfaat temin etmek suretiyle dolandırıcılık suçunu işledikleri iddia ve kabul edilen sanıkların eylemlerinin hüküm tarihinden önce 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 14. maddesi ile değişik TCK"nın 158/1. maddesine eklenen (l) bendi kapsamında tanımlanan nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdirinin, 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye Mahkemelerinin Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun 12. maddesine göre ağır ceza mahkemesinin görevi kapsamında kalması nedeniyle, üst dereceli ağır ceza mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla yazılı şekilde hüküm kurulması, bozmayı gerektirmiş" şeklindeki gerekçe ile sanıklar... ve... hakkında bozulmasına karar verildiği anlaşılmakla; bozma kararının aynı durumdaki diğer sanıklara da sirayet ettirilmesinin bir zorunluluk olduğu gözetildiğinde, istinaf incelemesi yapılmayan sanıklar ... ve... yönünden sirayetin mahallinde mahkemesince değerlendirilerek verilen görevsizlik kararını takiben İstanbul 17. Ağır Ceza Mahkemesince sanıklar yönünden yargılamaya devamla bir karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden, 5271 sayılı CMK’nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
5271 sayılı CMK"nın 231/5. maddesinde yer alan "Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukuki sonuç doğurmamasını ifade eder” şeklindeki düzenleme gereğince, henüz varlık kazanmamış olan hükmün esasının denetlenmesinin Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 03.02.2009 tarih ve 2009/4-13-12 sayılı kararı ile 11.03.2014 gün ve 2014/102-128 sayılı kararında da açıklandığı üzere, aynı kanunun 231 ve 271. maddelerindeki düzenlemelere aykırı olacağı, hükmün içeriğindeki hukuka aykırılıkların ancak hükmün varlık kazanması halinde olağan ve olağanüstü yasa yolları ile denetime konu olabileceği, bu itibarla; açıklanması geri bırakılan mahkûmiyet hükmünün, hükmün açıklanması, düşme kararı verilmesi veya yeni bir mahkûmiyet hükmünün tesisinden sonra ancak temyiz ya da koşulları varsa kanun yararına bozma incelemesine konu olabilmesi, sanık... yönünden bu aşamadan sonra ancak hükmün içeriğindeki hukuka aykırılıkların denetlenebilecek olması, diğer sanık ... yönünden ise; İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 21. Ceza Dairesi’nin 09/10/2018 tarihli ve 2018/1407 esas, 2018/1546 sayılı bozma kararının kararının sanığın lehine olmayıp, aksine aleyhe bozma niteliği taşıması nedeniyle istinaf yoluna başvurmayan sanık ...’ın sirayetinin mümkün olmadığı dikkate alındığında; İstanbul 17. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 07/03/2019 tarihli ve 2018/404 esas sayılı ek kararına yönelik yapılan kanun yararına bozma isteminin REDDİNE, 01/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.