15. Ceza Dairesi Esas No: 2019/2824 Karar No: 2019/7370 Karar Tarihi: 27.06.2019
Dolandırıcılık - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2019/2824 Esas 2019/7370 Karar Sayılı İlamı
15. Ceza Dairesi 2019/2824 E. , 2019/7370 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi SUÇ : Dolandırıcılık HÜKÜM : Sanık hakkında; TCK"nun 157/1, 62/1, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyet
Dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılan vekili ve sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü; Sanığın dolandırıcılık suçunu uzlaştırmaya tabi olmayan özel belgede sahtecilik suçu ile birlikte işlediği ve uzlaştırma kapsamında kalmadığı belirlenerek yapılan incelemede; Türkiye Taşkömürü Kurumunda işçi olarak çalışan sanığın, tanık..."yı bilgisi dahilinde katılanı ise haberi olmadan İhtiyaç kredisi İsteme formu ve borç senedine kefil olarak yazıp, yine bu şahıslar adına imza atarak sahte olarak düzenlediği belgeyi mesleki kuruluşları olan ve dernek tüzel kişiliği bulunan ... Kömür Havzası Biriktirme Yardımlaşma Başkanlığına vermek suretiyle 2000 TL tutarında ihtiyaç kredisi aldığı,daha sonra bu krediyi ödememesi nedeniyle kefil olarak gösterdiği katılan ..."in maaşından 264,23 TL kesinti yapılmasına sebebiyet vererek üzerine atılı dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda; sanık savunması, katılan beyanı, tanık ifadeleri ve dosya kapsamından; sanığın mahkumiyetine ilişkin mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; katılan vekilinin ve sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak, 1-5237 sayılı TCK"nın cezaların toplanması kuralına yer vermediği dikkate alınarak, sanık hakkında hükmolunan her bir cezanın diğerinden bağımsız olduğu gözetilmeden hükmolunan adli para cezalarının toplanmasına hükmedilmesi, 2-28/06/2014 tarihinde Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 81. maddesi ile 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinde; "Hükümlü, tebliğ olunan ödeme mri üzerine belli süre içinde adli para cezasını ödemezse, Cumhuriyet savcısının kararı ile ödenmeyen kısma karşılık gelen gün miktarı hapis cezasına çevrilerek, hükümlünün iki saat çalışması karşılığı bir gün olmak üzere kamuya yararlı bir işte çalıştırılmasına karar verilir. Günlük çalışma süresi, en az iki saat ve en fazla sekiz saat olacak şekilde denetimli serbestlik müdürlüğünce belirlenir. Hükümlünün hakkında hazırlanan programa ve denetimli serbestlik görevlilerinin bu kapsamdaki uyarı ve önerilerine uymaması hâlinde, çalıştığı günler hapis cezasından mahsup edilerek kalan kısmın tamamı açık ceza infaz kurumunda yerine getirilir." şeklindeki düzenleme uyarınca adli para cezalarının ödenmemesi halinde kamuya yararlı bir işte çalışma kararı verilebileceği de gözetilerek hükümde infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde para cezasının ödenmemesi halinde kalan cezanın hapse çevrilmesine karar verilmesi, Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün TCK"nin 52/4 maddesinin uygulanmasına ilişkin paragraftan "ödenmeyen para cezasının hapse çevrileceğinin" ifadesinin çıkartılarak yerine “ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilebileceğinin ihtarına” ibaresinin eklenmesi ve hüküm fıkrasında yer alan cezaların içtimaına ilişkin “toplam 6.080 TL” ibarelerinin çıkarılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.