Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/5035 Esas 2017/8720 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/5035
Karar No: 2017/8720
Karar Tarihi: 07.12.2017

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/5035 Esas 2017/8720 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen kararda, vekil aracılığıyla takip edilen davalarda tebligatın vekile yapılması zorunlu olduğu belirtilmiştir. Ancak sanığa ve yanlış müdafiine yapılan geçersiz tebligatın sonrasında sanık müdafiince yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilmiştir. Bununla birlikte, mahkeme kararlarının açık olması ve Yargıtay'ın denetimine olanak sağlayacak biçimde tüm kanıtların, sonuçların ve değerlendirmelerin gerekçeye yansıtılması gerektiği, kanun metinlerindeki genel nitelikli ölçütlerin somut olaya ve failine özgülenmeden gerekçeden yoksun olarak verilen kararların yasaya aykırı olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi uygulamasının Anayasa Mahkemesi'nin iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Hüküm sebeplerden dolayı bozulmuştur. Kanun maddeleri;
- 141, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34, 230, 232 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 308/7. maddeleri
- 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi
- 5320 sayılı Yasa'nın 8/1. maddesi

11. Ceza Dairesi 2017/5035 E. , 2017/8720 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : . Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 11. maddesi uyarınca vekille takip edilen davalarda, tebligatın vekile yapılması zorunlu olup, sanığın yokluğunda verilen 10.10.2013 tarihli gerekçeli kararın öncelikle sanığa ve isim benzerliğinden yanlış müdafiine yapılan tebliği geçersiz olup, öğrenme üzerine sanık müdafiince 06.03.2014 tarihinde yapılan temyiz isteminin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
1-Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 34, 230, 232 ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 308/7. maddeleri uyarınca; mahkeme kararlarının Yargıtay denetimine olanak sağlayacak biçimde açık olması ve Yargıtay’ın bu işlevini yerine getirebilmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile eylemlerin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, açık olarak gerekçeye yansıtılması gerekirken, yasa metinlerdeki genel nitelikli ölçütlerin somut olaya ve failine özgülenmeden gerekçeden yoksun olarak sanık hakkında yazılı şekilde karar verilmesi,
2-5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin temyiz tirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 Sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 Sayılı CMUK" nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 07.12.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.