MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde 15.03.2000 -09.06.2015 tarihleri arasında üretim bölümünde işçi olarak çalıştığını, 31.07.2009 tarihinde emekli olmasına rağmen bu tarihten sonra da aynı işyerinde çalışmaya devam ettiğini, davacının son net ücretinin 1.600,00TL olduğunu, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir neden olmadan feshedildiğini ileri sürerek kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, resmi tatil ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının işyerindeki çalışmasının kesintili olduğunu, asgari ücretle çalışan davacının ücrete yönelik iddiasının yerinde olmadığını, iş sözleşmesinin devamsızlık nedeniyle feshedildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı davacı dava dilekçesinde iş sözleşmesinin 09/06/2015 tarihinde feshedildiğini bildirdiği halde, mahkemece çalışma süresinin 15/03/2000-22/06/2015 tarihleri arasında toplam 14 yıl 8 ay 26 gün olarak kabul edilmesi hatalıdır. Sözleşmenin sona erme tarihi 22/06/2015 tarihi olarak kabulü edilmeli, çalışma süresi buna göre yeniden belirlenmelidir.
3-Davacı 15 yıldır halat ustası olarak çalıştığını son aylık ücretin net 1.600,00 TL olduğunu iddia etmiş, davalı işveren ise davacının asgari ücretle çalıştığını savunmuştur. Mahkemece tanık anlatımlarına itibar edilerek son net ücretin net 1.600,00 TL (brüt 2.238,00 TL) olduğu belirlenmiş ise de, gerçek ücretin tespiti noktasındaki araştırmanın yetersiz olduğu anlaşılmaktadır.
Diğer taraftan, ücret miktarını ispat yükü işçiye aittir. Yemin delili, hangi hallerde yemin deliline dayanılabileceği ve yeminin edası 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun 225 ve devamı maddelerinde düzenlenmiş olup, Kanunun 225. maddesine göre, yeminin konusunu davanın çözümü bakımından önem taşıyan çekişmeli olan ve kişinin kendisinden kaynaklanan vakıalar teşkil eder. Bir kimsenin bir hususu bilmesi onun kendisinden kaynaklanan vakıa sayılır. Somut uyuşmazlıkta ücret miktarını ispat yükü davacıya ait olduğu halde, mahkemece davalının yemin deliline dayandığı gerekçesiyle, davacı asile resen meşruhatlı davetiye çıkartılması açıklanan yasal düzenlemeye aykırıdır. Yeminin edası bakımından ise, yemin davetiyesine hangi hususların yazılacağı Kanunun 228. maddesinde düzenlenmiştir. Davacıya gönderilen meşruhatlı davetiyede, hangi konularda yemin edeceğinin belirtilmediği açıkça görülmektedir. Hal böyle olunca, mahkemece ispat yükü kendisinde olmayan tarafın yemin deliline dayandığı ve iddianın yeminin edası ile kanıtlandığı kabul edilerek yemin deliline değer verilmesi hatalıdır.
Açıklanan nedenlerle, davacı işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek unvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek (sendika üyesi olması halinde) sendikalarla, ilgili işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği araştırılmalı, ayrıca ayrıca Türkiye İstatistik Kurumunun resmi internet sitesindeki "kazanç bilgisi sorgulama" kısmından da faydalanılabileceği göz önüne alınarak emsal ücret araştırması yapılmalı, bu araştırma sonucunda elde edilen verilerle, tüm deliller birlikte değerlendirilerek bir sonuca gidilmelidir.
3-Davalı işveren yargılama sırasında davacının 2014-2015 yıllarında işe giriş çıkış saatlerini gösteren kart dökümleri sunmuştur. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda bu kart dökümleri dikkate alınmadan değerlendirme yapılmadığı görülmektedir. Raporda 2013 yılından sonraki dönem için fazla çalışma ücreti hesaplanmadığından, temyiz eden tarafın sıfatına göre bu yazılı kayıtların sonuca etkisi bulunmamaktadır. Ancak, ulusal bayram ve genel tatil ücretinin ispatı yönünden söz konusu yazılı kayıtlar ile ilgili herhangi bir değerlendirme yapılmadan, tanık anlatımlarına göre sonuca gidilmesi isabetsizdir.
4- Mahkemece bilirkişi raporunda hesaplanan brüt 36.016,47 TL kıdem tazminatı alacağı hüküm altına alınmıştır. Ancak hükme esas alınan raporda davalı tarafından yargılama sırasında, kıdem tazminatı adı altında ödenen 6.810,81 TL nin hesaplanan kıdem tazminatından mahsup edilmediği açıkça ifade edilmiştir. Söz konusu miktarın “kıdem tazminatı” açıklaması ile banka yoluyla davacıya ödendiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Davalı tarafın ödeme itirazı her aşamada değerlendirilir. Mahkemece yargılama sırasında ödenen miktarın, hesaplanan kıdem tazminatı alacağından mahsubu yapılmadan hüküm kurulması hatalıdır.
Temyiz olunan kararın açıklanan sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 23.06.2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.