MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müştekinin 15/10/2014 tarihli duruşmada katılma talebinde bulunduğu halde bu konuda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiş ise de, gerekçeli kararın müştekiye usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, ancak müştekinin temyiz istemi bulunmaması nedeniyle bu usuli eksiklik sonuca etkili görülmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
1-Sanık hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve taktirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2-Sanık hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
İddianamede iş yeri dokunulmazlığını bozma suçu kapsamında uygulanması gereken kanun maddesi olarak sadece 5237 sayılı TCK’nın 116/2. maddesi gösterildiği halde, aynı Kanun’un 116/4 maddesinin uygulanması ihtimaline binaen sanığa ek savunma hakkı verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurularak CMK"nın 226. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan sebepten istem gibi BOZULMASINA, 16.01.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.