Esas No: 2020/6164
Karar No: 2021/112
Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/6164 Esas 2021/112 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi tarafından verilen bir boşanma davası kararı temyiz edildi. Davalı erkeğin temyiz itirazları yerinde değil olarak karar verildi. Davacı kadının temyiz itirazlarına gelince, ilk derece mahkemesinde davacı kadın yararına 150.000 TL maddi ve 100.000 TL manevi tazminat hükmedilmiş, ardından yapılan temyizler sonucu bunlar az bulunarak 60.000 TL maddi ve 40.000 TL manevi tazminata düşürülmüş, sonucunda ise tekrar artırılarak 150.000 TL maddi ve 100.000 TL manevi tazminata hükmedilmiştir. Ancak, Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ile Türk Borçlar Kanunu'nun 50. ve 51. maddeleri dikkate alınmadan yapılan hüküm kanuna aykırı görülmüş, daha uygun miktarda tazminat takdiri gerektiği belirtilerek karar bozulmuştur. Temyiz edilen hükmün bozulmasına karar verilirken, diğer bölümlerinin onanmasına hükmedilmiştir.
Kanun maddeleri detaylı olarak:
- Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi, hukuki işlemlerde hak, hukuk ve adalet ilkelerine uygun davranılmasını zorunlu kılmaktadır.
- Türk Borçlar Kanunu'nun 50. maddesi, zararın tazmini için ödenecek tutarın az bulunması halinde hakim tarafından
MAHKEMESİ : Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Boşanma
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı kadın tarafından tazminatların miktarı yönünden; davalı erkek tarafından ise kadın yararına hükmedilen tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, mahkemece bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve bozmanın kapsamı dışında kalarak kesinleşmiş olan yönlere ait temyiz itirazlarının incelenmesi artık mümkün bulunmamasına göre davalı erkeğin temyiz itirazları yersizdir.
2-Davacı kadının temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
İlk derece mahkemesince kurulan hükümde davacı kadın yararına 150.000 TL maddi, 100.000 TL manevi tazminata hükmedilmiş, kararın taraflarca istinafı üzerine, bölge adliye mahkemesinin 07.05.2019 tarihli ilamı ile kadın yararına hükmolunan tazminatların çok olduğu gerekçesiyle davacı kadın yararına 60.000 TL maddi, 40.000 TL manevi tazminata hükmedilmiştir. Bu hükmün taraflarca temyizi üzerine Dairemizin 03.03.2020 tarihli ilamı ile kadın yararına hükmolunan tazminatların az olduğu gerekçesiyle hüküm bozulmuştur. Bölge adliye mahkemesince bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davacı kadın yararına bu kez 150.000 TL maddi, 100.000 TL manevi tazminata hükmedilmiş, hüküm taraflarca temyiz edilmiştir. Bölge adliye mahkemesince son kurulan hüküm bozma ilamında belirtilen ilkelere, bozmanın amacına uygun olmayıp davacı kadın yararına hükmedilen maddi ve manevi tazminat azdır. Türk Medeni Kanunu"nun 4, maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu"nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu diğer bölümlerinin ise yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın davalıya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran davacıya geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 13.01.2021 (Çrş.)
