MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Değer artış payı alacağı

... ile ... (...) aralarındaki değer artış payı alacağı davasının kısmen kabulüne dair ... Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinden verilen 02.03.2010 gün ve 187/93 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:

K A R A R
.
Davacı, evlilik birliği içinde edinilerek davalı adına tescil edilen 630 parsel üzerinde bulunan 6 numaralı bağımsız bölüm ile 07 TU 342 plakalı otomobilin edinilmesine katkıda bulunduğunu açıklayarak taşınmaz ve aracın tapu kaydı ve trafik kaydının 1/2 oranında iptali ile adına tesciline, olmadığı takdirde 25.000 TL alacağın dava tarihinden geçerli yasal faiziyle birlikte davalıdan alınmasına karar verilmesini istemiştir
Davalı vekili, davanın yersiz olduğunu, taşınmazın alınmasına davacının katkısı bulunmadığını, dava konusu taşınmaz ve aracın kendisine ait maaş, ek ders ücretleri, eski otomobilin satılması ve banka kredisi kullanılmak suretiyle alındığını açıklayarak davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulü ile davacının taşınmazdan dolayı 4877.01 TL, otomobilden dolayı 2475 TL değer artış payı alacağının dava tarihinden geçerli yasal faiziyle birlikte davalıdan alınmasına karar verilmesi üzerine; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; evlilik birliği içinde mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde edinilen taşınmaz ve otomobilin alımına davacının da katkıda bulunduğu iddiasına dayalı katkı payı alacağına ilişkin olup mahkemece uyuşmazlığın değer artış payı alacağı olarak nitelendirilmesi doğru değildir. Taraflar, 23.07.1986 tarihinde evlenmiş, 26.10.2004 tarihinde açılan davanın boşanmayla sonuçlanması üzerine 16.03.2006 tarihinde kesinleşen hükümle boşanmışlardır.
Dosya arasında bulunan kayıt ve belgelere göre; dava konusu 630 parsel üzerindeki 6 numaralı bağımsız bölüm 05.05.2000 tarihinde, 07 TU 342 plakalı otomobil ise 30.12.1998 tarihinde satış yoluyla davalı ... adına tescil edilmiş olup 743 sayılı TKM.nin 170. maddesine göre eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde alınmıştır.
Dava konusu taşınmaz ve otomobil, 743 sayılı TKM.nin 170. maddesine göre eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu dönemde edinildiğine göre, taraflar arasındaki uyuşmazlığın Borçlar Kanununun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulması gerekmektedir. Dosyadaki belgelere ve açıklamalara göre, taraflar öğretmen olarak görev yapmakta olup, mahkemece, dava konusu otomobil ve taşınmazın, davalının kişisel malı niteliğindeki eski otomobilin satılması ve bankadan kredi kullanılmak suretiyle alınıp alınmadığı konuları üzerinde durulmamıştır. Bu bakımdan davacının katkı payı alacağı duraksamaya yol açmayacak şekilde belirlenmemiştir. Bu amaçla; iddia ve savunmaları dikkate alınarak tarafların her birinin ayrı ayrı taşınmaz ve otomobilin alındığı tarihe kadarki toplam gelirinden tarafların sosyal statüleri ile konumlarına göre yapabilecekleri kişisel harcamaları ile kocanın 743 sayılı TKM.nin 152. maddesi uyarınca evi geçindirme yükümlülüğü sonucu yapması gereken harcamalar çıktıktan sonra yapabilecekleri tasarruf miktarının ne olacağının belirlenmesi için konunun uzmanı bilirkişiden yeniden rapor alınması suretiyle dava konusu taşınmaz ve otomobilin alınmasına davacının çalışmaları karşılığında elde ettikleri gelirle sağlayabilecekleri katkı miktarının ayrı ayrı saptanması, daha sonra toplam tasarruf miktarı karşısında davacı eşin katkı oranının bulunması, bulunan bu oranın dava konusu otomobil ve taşınmazın dava tarihindeki değeri ile çarpılarak varsa katkı payı alacağının tespit edilmesi ve ondan sonra uyuşmazlık hakkında bir karar verilmesi gerekir. Mahkemece bu hususlar üzerinde tam olarak durulmadan dava konusu taşınmaz ve otomobil yönünden açıklanan gerekçelerle yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerle ve HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA ve 17,15 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davalıya iadesine 28.10.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.