Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/8530 Esas 2018/4090 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/2, 62, 52/2, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sevk ve idaresindeki aracıyla çevreyolu üzerinde aydınlatması olmayan yolda sisli havada seyir halindeyken olay mahaline geldiğinde yolun sağından soluna doğru karşıdan karşıya geçmekte olan ölen ve katılana yolun sol şeridi üzerinde aracının sol tarafı ile çarptığı, çarpma sonrasında ölenin çarpma noktasına 23 metre mesafede orta refrüjdeki bariyerlerin yanındaki su kanalına, katılan ...’nın ise çarpma noktasına 10 metre mesafedeki orta refrüje düştüğü, bir kişinin ölüp bir kişinin yaralandığı olayda; sanığın kusur durumunun kuşkuya yer bırakmayacak açık ve kesin bir biçimde tespiti bakımından, sanığın, keşfe binaen düzenlenen bilirkişi raporunda tali kusurlu bulunması karşısında; Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesi"nden rapor alınmasından sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, delillerin eksik değerlendirilmesi sonucu sanığın yazılı şekilde beraatine karar verilmesi;
Kabule göre ise;
1-Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 1 ay hapis cezasının bir gün karşılığı 20,00 TL hesabı ile adli para cezasına çevrilmesi sırasında hesap hatası sonucu adli para cezasının 15.200 TL yerine 15.220 TL olarak tayin edilmesi,
2-Sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine dayanak teşkil eden uygulama maddesinin TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi olarak gösterilmesi gerekirken TCK"nın 52/2. maddesi şeklinde gösterilmesi ve adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi sureti ile TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 09/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.