Vergi usul kanununa muhalefet - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2016/9293 Esas 2017/8658 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Vergi usul kanununa muhalefet
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan vekilinin 23.06.2014 havale tarihli dilekçesi ile temyiz isteminden vazgeçmiş olması nedeniyle sanığın temyizine hasren yapılan temyiz incelemesinde;
1-Dairemizin 03.12.2013 tarih ve 2012/16568 E., 2013/18230 K. sayılı bozma ilamına uyulmasına rağmen, bozma ilamında da açıkça belirtildiği üzere, sanığın 2004 takvim yılına ait yasal defter ve belgelerinin istenmesine ve 23.02.2009 tarihli vergi suçu raporunun bu eyleme ilişkin düzenlenmesine rağmen, sanık hakkında Gelir İdaresi Ankara Vergi Dairesi Başkanlığınca düzenlenen 09.03.2009 tarihli mütaalanın ve 17.04.2009 tarihli iddianamenin 2006 yılına ait defter ve belgelerin istenmesine ilişkin düzenlendiği anlaşılmakla, ibrazı istenmeyen yıla ait defter ve belgelerin ibraz edilmemesi eyleminden yargılamaya devam olunarak yazılı şekilde mahkumiyet kararı verilmesi,
2- Kabule göre de;
a)Dairemizin istikrarlı uygulamalarına göre, defter ve belge gizleme suçunda, gizleme suçu işlendikten sonra aynı döneme ait defter ve belgelerin yeniden ibrazının istenmesine rağmen gizlenmesinin yeni bir suç oluşturmayacağı; 05.10.2006 tarihinde sanığın 2004 yılına ait defter ve belgelerinin istenmesi ve sanığın teslim etmemesi ile atılı suçun oluştuğu gözetilmeden, 10.11.2008 tarihinde aynı döneme ait defter ve belgenin yeniden istenmesi ile kabul edilen suç tarihine göre beraat yerine yazılı şekilde mahkumiyete karar verilmesi,
b)08.02.2008 gün ve 26781 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 5728 sayılı Yasanın 276. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Yasasının 359/a-2. maddesindeki 1 yıldan 3 yıla kadar olan hapis cezasının alt sınırının, sonradan 03.07.2009 tarih ve 27277 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 5904 sayılı Yasanın 23. maddesiyle “18 ay” olarak değiştirildiği; belirlenen suç tarihine göre öngörülen cezanın 1 yıldan 3 yıla kadar olduğu gözetilmeden ve teşdit uygulamasına ilişkin bir gerekçe gösterilmeden, suç tarihinden sonra 03.07.2009 tarihinde yürürlüğe giren 5409 sayılı Yasanın 23. maddesi ile değişik 213 sayılı Vergi Usul Yasasının 359/a-2. maddesinin uygulanması suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
c)Bozma ilamı öncesi verilen yerel mahkemenin 11.11.2009 tarihli hükmünün yalnızca sanık tarafından temyiz edildiği ve 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca, sanığın ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hakkı bulunduğu gözetilmeden yazılı şekilde fazla ceza tayini,
d)Uzun süreli hapis cezası ertelenen sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53/3. maddesi uyarınca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendindeki hak yoksunluğunun uygulanamayacağının gözetilmemesi isabetsizliğinin Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 06.12.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.