Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2019/1042 Esas 2020/1796 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki rücuen tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkili ile davalı şirketler arasında hizmet alım sözleşmesi bulunduğunu, sözleşme kapsamında davalı tarafından çalıştırılan dava dışı işçinin müvekkili aleyhine açtığı işe iade talebi ile ilgili davanın işçi lehine sonuçlandığını ve bu kapsamda müvekkili tarafından dava dışı işçiye icra takibi sonucunda ödeme yapıldığını, yapılan bu ödemeden sözleşme hükümlerine göre davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek müvekkili tarafından ödenen bedelin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir. Davacı vekili, 09.12.2013 tarihli ıslah dilekçesi ile dava değerini 16.425,40 TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili, yetkili mahkemenin Bakırköy Mahkemeleri olduğunu, müvekkiline husumet yönetilemeyeceğini, ayrıca tüm taleplerin zamanaşımına uğramış olduğunu, dava dışı işçinin davacının talimatıyla işten çıkartıldığını, kabul edilen işe iade davası gereği işçiyi işe alması gereken ve almayan kurumun da davacının kendisi olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; taraflar arasında imzalanan sözleşme ve teknik şartnamede yüklenici davalının, işçinin özlük haklarından sorumluluğuna ilişkin ve işçilerin iş akitlerinden doğacak tazminattan hangi tarafın ne oranda sorumlu olduğu hususuna ilişkin herhangi bir düzenleme yer almadığı, taraflar arasındaki ilişkinin muvazaalı olduğu anlaşıldığından tarafların dava konusu edilen alacaktan yarı yarıya sorumlu oldukları gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, 492 Sayılı Harçlar Yasası"nın 13/j maddesi gereğince davacıdan harç alınmasına yer olmadığına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 12.03.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.