MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada..... Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 18/11/2014 tarih ve 2013/16-2014/265 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2010/.... numaralı “...” ibareli marka tescili için ...."ye başvurduğunu, davalı şirketin “...” markalarını gerekçe göstererek başvuruya itiraz ettiğini, ... tarafından itirazın kısmen kabul edildiğini, .... adlı internet sitesinde müvekkili tarafından markanın uzun zamandır kullanıldığını, müvekkilinin ayrıca 2009/59518 numaralı “...” ibareli tescilli tanınmış markanın da sahibi olduğunu, bu sebeple markasına uzun zamandır yatırım yaptığını, müvekkilinin başvurusu ile davalı markaları arasında benzerlik olmadığını ileri sürerek .... kararının iptali ile tescil işlemlerinin devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; müvekkilinin uzun yıllardır tekstil ve hazır giyim sektöründe faaliyet gösterdiğini, müvekkilinin “...” markasının 2002/13130 numara ile... nezdinde tescilli olduğunu, dava konusu markalar arasında ilk bakışta fark edilemeyecek derecede benzerlik söz konusu olduğunu, iki marka arasında halk nezdinde bağlantı kurulma ihtimali bulunduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı ... vekili;... kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacı başvurusu ile davalının markaları arasında 556 sayılı KHK 8/1-b anlamında benzerlik olduğu, ürün gruplarından karıştırılma, iltibas yaratma riskinin bulunduğu, aynı markadan yararlanmak isteyen orta düzeydeki yararlanıcı ve tüketicilerin bu marka ve işaretin farklı işletmelere ait iki ayrı marka olduğunu algılamalarının mümkün olmadığı, davacı delillerinin .
“...” markasının tanınmışlığını ispata yeterli olmadığı, davacının önceki tarihli 2009/59518 sayılı “....” markasının başvuru tarihinin 10/11/2009 ve tescili tarihinin de 11/03/2011 tarihi olduğu, dava konusu başvurudan sonra tescili gerçekleşen bir marka nedeniyle müktesep hakkın söz konusu edilmesinin mümkün olmadığı, gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 28/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.