Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - hakaret - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/11313 Esas 2015/1005 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, hakaret
HÜKÜM : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve hakaret suçlarından mahkûmiyet, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilerek dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Delillerle iddia ve savunma, duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Mağdurenin samimi ve istikrarlı beyanları, doktor raporları, tanık ...’nın beyanı ve tüm dosya kapsamından; sanığın olay tarihinde mağdurenin amcasının kızı olan tanık ... aracılığıyla mağdureye söyleyecekleri olduğundan bahisle evine çağırdığı, abisinin arkadaşı olması nedeniyle mağdurenin güvenerek sanığın
evine gittiği, burada sanığın cebir kullanarak mağdureye fiili livata eyleminde bulunduğu sabit olmakla, sanığın hile kullanarak mağdurenin evine gelmesini sağlaması karşısında, eylemine uyan TCK.nın 109/2-3-5. maddeleri gereğince cezalandırılması gerektiği halde, olay tarihinde 12 yaşında olan ve rızası hukuken geçerli olmayan mağdurenin kendiliğinden sanığın evine gittiğinden bahisle sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat kararı verilmesi ve yine 12 yaşı içerisinde olan mağdureye yönelik cinsel istismar eylemini cebir kullanmak suretiyle gerçekleştiren sanık hakkında TCK.nın 103/4. maddesi uygulanmayarak eksik ceza tayini,
Sanığın eylemi nedeniyle mağdurenin ruh sağlığında bozulma meydana geldiğinin usulüne uygun düzenlenmiş bilirkişi raporuyla tespit edildiği, suç tarihinden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla TCK.nın 103. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle, değişiklikten önceki ve sonraki düzenleme maddelerinin somut olaya bir bütün halinde uygulanması gerektiği halde, mahkemece 6545 sayılı Kanunun 59. maddesi ile TCK.nın 103/6. maddesinin yürürlükten kaldırıldığı ve eski kanunun yürürlükten kaldırılan aleyhe hükmünün dikkate alınmaması sadece lehe hükümlerinin dikkate alınması gerektiğinden bahisle 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikten önceki TCK.nın 103/2. maddesi uyarınca teşdiden 12 yıl hapis cezası tayin edilmesinin dışında aynı Kanunun 103/6. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi suretiyle sanık hakkında eksik ceza tayini,
Kanuna aykırı, sanık müdafii ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 12.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.