MAHKEMESİ : ALANYA 1. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/01/2013
NUMARASI : 2012/434-2013/49

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; davacının Alman vatandaşı olduğunu, emlakçı olan davalıya Alanya"dan taşınmaz almak için başvurduğunu, davacının davalıya 27/12/2006"da 4.000 Euro, 03/01/2007"de 10.400 Euro, 29/01/2007"de 2.972 Euro gönderdiğini, taşınmaz devrinin ise yapılmadığını belirterek, gönderilen bedellerin ödeme tarihlerinden yasal faizi ile tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davalı ile davacının arkadaş olduklarını, davalının davacıya 21.000 Euro borç verdiğini, davacının borcunun 17.372 Euro olan bölümünü banka aracılığı ile ödediğini, belgenin birinde yeralan kapora açıklamasının da doğru olmadığını, davanın zamanaşımına uğradığını belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece; ispat edilemediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
TMK 6.maddesi hükmü uyarınca; kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, taraflardan herbiri hakkını dayandırdığı olguların varlığını kanıtlamakla yükümlüdür. Gerek doktrinde; gerek Yargıtay içtihatlarında kabul edildiği üzere, ispat yükü hayatın olağan akışına aykırı durumu iddia eden ya da savunmada bulunan kimseye düşer. Öte yandan, ileri sürdüğü bir olaydan kendi yararına haklar çıkarmak isteyen kimsenin, iddia ettiği olayı kanıtlaması gerekir.
Yargıtay"ın yerleşik görüşüne göre havale bir borç ödeme aracıdır. Havale belgelerinde bedelin başka bir hukuki ilişki için gönderildiği belirtilmemiş ise, bu belgenin bir borcun ödendiğine dair kanıt olduğu kabul edilir.
Somut olayda; davacı delil olarak banka ödeme belgelerine dayanmış, davalıya yemin teklif etme hakkını kullanmayacağını açıklamış, ödeme belgelerinin ikisinde bir açıklama yazılmamış, 27/12/2006 tarihli ödeme belgesinde ise "Alanya"daki daire için kapora" açıklaması yeralmıştır. Anılan ilkeler gereğince açıklama yeralmayan ödeme belgeleri yönünden davacının iddiasını ispatlayamadığı doğru ise de, "kapora " açıklamasını içeren ödeme belgesi yönünden bu belgenin de davacının davalıya olan bir borcunu ödediğine ilişkin olduğuna dair ispat yükü artık davalıya geçmiştir. Bu belgelerde kullandık1arı "kapora" ve "peşinat" sözcüklerinin; belgenin ortak konusunu oluşturan taşınmazın ileride yapılması kararlaştırılan resmi satışının gerçekleşmesi halinde ödenecek olan satış bedeline mahsuben, alıcı davacı tarafından önceden satıcı davalıya ödenen paraları ifade ettiği; başka bir ifadeyle tarafların "kapora" ve "peşinat" sözcüklerini aynı anlamda kullandıkları, ödenen paraların tarih ve miktarlarını belgeye bağlamak amacıyla düzenlendiği, dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Resmi satış işleminin gerçekleşmediği, bu nedenle davalının aldığı tutarı davacıya geri vermekle yükümlü bulunduğu da açık ve çekişmesizdir (H.G.K. 2009/19-206)
BK."nun 156.maddesi uyarınca, pey akçesinin verilmesi halinde, asıl olan onun akdin vukuuna delil olarak verilmiş olmasıdır. Açıkça cayma tazminatı olduğu şart edilmedikçe kapora, pey akçesi gibi verilen paralar cayma tazminatı olamayacağından akdi bozmakta haklı olsun olmasın onu veren taraf istirdada yetkilidir.
Cayma akçesi, akdin yapıldığı sırada karşı tarafa verilen sözden cayıldığı takdirde karşı tarafta kalması kabul edilen bir paradır. Somut olayda, dava konusu miktarın cayma tazminatı olarak verildiği kanıtlanamamıştır. Aksine pey olarak (kapora) ödendiği bildirilmiştir. (Yargıtay 19.H.D. 2003/6039 K.)
Mahkemece; davalıya 27/12/2006 tarihli ödeme belgesinin de davacının davalıya olan bir borcunu ödediğine ilişkin belge olduğu konusunda ispat olanağı tanınarak sonucuna uygun karar verilmesi gerekir iken, eksik inceleme ve yanılgılı değerlendirme ile davanın tamamının reddine karar verilmesi doğru görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 28.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.