Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14355 Esas 2020/1020 Karar Sayılı İlamı

2. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14355
Karar No: 2020/1020
Karar Tarihi: 16.01.2020

Karşılıksız yararlanma - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2019/14355 Esas 2020/1020 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanıkların birlikte işlediği hırsızlık suçundan mahkûmiyetleri kesinleşen ancak sanık ...’in cezasının ertelenmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği ve daha sonra her iki sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği belirtilmiştir. Ancak sanık ... hakkında karşılıksız yararlanma suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair verilen hüküm, zamanaşımının geçtiği için bozulmuş ve sanık hakkındaki dava zamanaşımı nedeniyle düşürülmüştür. Kararda, uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği ve bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK'nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağı ifade edilmiştir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 163/3. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e, 66/2 maddeleri, 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 322. maddesi, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223/8. maddesi ve 5320 sayılı

2. Ceza Dairesi 2019/14355 E. , 2020/1020 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığına

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık ... hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığı hükmüne yönelik katılan vekili tarafından yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanıklar ... ve ...’in birlikte işlediği hırsızlık suçundan dolayı TCK’nın 141/1. maddesi uyarınca 10.12.2009 tarihinde mahkûmiyetilerine karar verildiği, sanık ... ’in temyiz etmemesi nedeniyle hakkındaki hükmün kesinleştiği, diğer sanık ...’in ise hükmü temyiz ettiği ve yapılan temyiz incelemesi sonucu Dairemizin 27.07.2012 tarihli ve 2012/1624 E., 2012/33867 K. sayılı ilamı 02.07.2012 tarihinde kabul edilerek, 28344 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan ve 05.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun geçici 2. maddesinin l. Fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrasına göre işlem yapılması için dosyanın mahkemesine iade edilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verildikten sonra her iki sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda sanıklar ... ve ... hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği ve bu kararların katılan vekili tarafından temyiz edildiği belirlenerek yapılan incelemede;
Ayrıntısı Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17.05.2011 gün, 66-96 sayılı kararında da açıklandığı gibi, 01 Haziran 2005 tarihinden sonra gerçekleştirilen yasa değişiklikleri nedeniyle uyarlama yargılamasının tabi olacağı ilkelerin 5252 sayılı Yasa"nın 9. maddesine göre değil, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun"un 98 ilâ 101. maddelerine göre belirlenmesi gerektiği, uyarlama yargılaması sonucunda verilen kararlara karşı başvurulabilecek yasa yolunun ise 5275 sayılı Yasa"nın 101/3. maddesi uyarınca itiraz yasa yolu olduğu, bu kararların temyizi mümkün olmadığından, 5271 sayılı CMK"nın 264. maddesine göre de, kanun yolunun ve merciin belirlenmesinde yanılma, başvuranın hakkını ortadan kaldırmayacağından, sanık ... hakkında kararın kesinleşmesinden sonra yapılan yargılama sonucu sanık ... hakkında verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararına yönelik katılan vekilinin dilekçesi itiraz niteliğinde kabul edilerek itirazın merciince incelenmesi için dosyanın incelenmeksizin mahalline İADESİNE,
2-Sanık ... hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığı hükmüne yönelik katılan vekili tarafından yapılan temyiz itirazlarına gelince;
Sanık ... hakkında karşılıksız yararlanma suçundan eylemine uyan 5237 sayılı TCK’nın 163/3. maddesinde öngörülen cezanın üst sınırına göre TCK"nın 66/1-e, 66/2 maddeleri uyarınca hesaplanan 8 yıllık zamanaşımının, sanık hakkında ilk mahkumiyet hükmünün verildiği 10.12.2009 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının, 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞÜRÜLMESİNE, 16/01/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.