MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Şikayetçinin uzun süreden beri kullanmadığı fakat işyerinin yan tarafında park halinde boyanmak amacıyla kapılarını kilitlemeden bıraktığı aracının yanına gittiğinde, sanıkların elinde aracın radyatörünü gördüğü ve sanıkların radyotörü zorluk çıkarmadan şikayetçiye verdikleri, ancak sanıkların gittikten sonra şikayetçinin aracında bulunan akünün de çalındığını fark ettiği ve şikayetçinin kalan zararı olan akünün parasının kovuşturma aşamasında sanıklar tarafından giderildiği dolayısıyla suça konu radyötörün şikayetçiye iade edilmesi nedeniyle soruşturma aşamasında sanık tarafından gerçekleştirilmiş bir iade veya tazminin olmadığı anlaşılmakla ve şikayetçiden kovuşturma evresinde gerçekleşen kısmi iade nedeniyle kısmi iadeye rızası bulunup bulunmadığı sorularak, rıza göstermesi halinde sanık hakkında TCK"nın 168/2. maddesi uyarınca indirim yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde doğrudan TCK"nın 168/2.maddesi uygulanarak hüküm kurulması, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüş, dosya içeriğine göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
Sanık hakkında, adli sicil kaydında yer alan Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/03/2015 tarihli 2014/466 E. 2015/228 K sayılı ilamına konu TCK’nın 141/1.maddesinde yazılı hırsızlık suçuna ilişkin mahkumiyet hükmü tekerrüre esas alınarak, TCK"nin 58. maddesi uygulanmış ise de; 02/12/2016 tarihinde yürürlüğe giren 6763 sayılı Yasa"nın 34. maddesi ile değişik CMK"nin 253. maddesi ile uzlaştırma hükümleri yeniden düzenlenmiş olduğundan bu kapsamda UYAP kayıtlarından yapılan incelemede, tekerrüre esas alınan ilam ile ilgili Konya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.03.2017 tarihli ek kararı ile uzlaşmanın sağlandığından bahisle sanık hakkında düşme kararı verildiği dikkate alınarak, suç tarihi itibari ile adli sicil kaydında tekerrüre esas nitelikte başkaca bir mahkumiyet kaydı bulunmadığı anlaşılan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının nazara alınmasında zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı CMUK"nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu aykırılık yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca hüküm fıkrasından TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkartılmasına karar verilmek suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.