Yargıtay 12. Hukuk Dairesi 2022/4616 Esas 2022/6408 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararı mahallinden Dairemize gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
HUMK'nun 434/son maddesinde; temyiz dilekçesi verilirken gerekli harç ve giderlerin tamamının ödeneceği bunların eksik ödenmiş olduğu sonradan anlaşılırsa, kararı veren hakim veya mahkeme başkanı tarafından verilecek yedi günlük kesin süre içinde tamamlattırılacağı, aksi halde temyizden vazgeçmiş sayılacağı hususunun temyiz edene yazılı olarak bildirileceği, verilen süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde, mahkemece kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verileceği, bu kararın da temyiz edilmesi halinde ise; 432. maddenin son fıkrası hükmünün kıyasen uygulanacağı hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda; karara karşı yapılan temyiz istemi üzerine gider avansı olan 250,00-TL, temyiz karar harcı olan 80,70-TL ve temyiz yoluna başvurma harcı olan 397,80-TL’nin muhtıranın tebliğ tarihinden itibaren bir haftalık kesin süre içerisinde mahkeme veznesine yatırılması, aksi halde temyiz isteminden vazgeçilme sayılacağına karar verileceğine ilişkin ihtarlı muhtıranın, kararı temyiz eden davalı vekiline 02/03/2022 tarihinde usulüne uygun tebliğ edilmesine rağmen, muhtırada sözü edilen temyiz harçları ile gider avansının kesin sürede yatırılmadığı anlaşılmaktadır.
Kuşkusuz, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 2494 sayılı Kanun'la değiştirilen 434/2. maddesine göre, verilen süre içinde harç ve giderler tamamlanmadığı takdirde kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verme yetkisi, hükmü veren mahkemeye aittir. Ne var ki, masraf ve harcın süresinde yatırılmaması halinde, dosyanın yerel mahkemece temyiz isteminin reddine karar verilmeden Yargıtay'a gönderilmesi durumunda, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu'nun 2494 sayılı Kanun'la değişik 434/2. maddesine göre, bu konuda bir karar verilmek üzere dosya mahalline geri çevrilmeden doğrudan doğruya Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği 01.06.1990 gün ve 1989/3 E., 1990/4 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu'nca karara bağlanmıştır.
O halde belirtilen nedenlerle temyiz isteminin REDDİNE, 27/05/2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.