Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/10125 Esas 2015/929 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/10125
Karar No: 2015/929
Karar Tarihi: 10.02.2015

Irza geçme - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2014/10125 Esas 2015/929 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahalli mahkeme tarafından ırza geçme suçuna ilişkin verilen hükümler temyiz edildi. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun belirlediği üzere, suçun cezasının üst sınırı itibariyle asli zamanaşımı 15 yıldır ve 01 Haziran 2005 tarihinden önceki işlemlerde zamanaşımını kesen işlem sorgu veya görevsiz mahkemelerce usulüne uygun olarak yapılmış savunma alma işlemidir. Bu nedenle, görevli mahkemece yapılan savunma alma işlemi zamanaşımını kesmeyecektir. Bu durumda, mahkûmiyet kararı arasında zamanaşımı süresinin dolmasına karar verildi ve hükümler bozuldu. Davaların zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verildi. Kanun maddeleri, 5237 sayılı TCK'nın 7/2. maddesi, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi, 322/1 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddeleridir.

14. Ceza Dairesi 2014/10125 E. , 2015/929 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Irza geçme
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanıklara isnat olunan ırza geçme suçunun 765 sayılı TCK.nın 414/1. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibariyle aynı Kanunun 102/2. maddesinde belirlenen onbeş yıllık asli zamanaşımına tâbi olduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.11.2010 gün ve 2010/136-2010/229 sayılı Kararı ve duraksamasız uygulamalarında açıklandığı üzere; 01 Haziran 2005 tarihinden önceki işlemlerde zamanaşımını kesen sorgu, görevsiz mahkemece usulüne uygun olarak yapılmış savunma alma işlemi olup görevsizlik kararı üzerine görevli mahkemece yapılan savunma alma işlemi ise bu anlamda sorgu olmadığından ve bu nedenle de zamanaşımını kesmeyeceğinden, zamanaşımını kesen işlem olan görevsiz mahkemece sanık ... 02.12.1994 tarihinde, sanık ... 20.12.1994, tarihinde, sanık ... 25.03.1996 tarihinde alınan savunmaları ile en son zamanaşımını kesen temyiz konusu 04.12.2012 tarihli mahkûmiyet kararı arasında bu sürenin tamamlandığı anlaşıldığından, hükümlerin 5237 sayılı TCK.nın 7/2. maddesi ile 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilmek suretiyle 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8. maddeleri uyarınca davaların zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 10.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.