Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/406 Esas 2014/11413 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/406
Karar No: 2014/11413
Karar Tarihi: 05.05.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2014/406 Esas 2014/11413 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından görülen bir banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması davasında, cezada artırım yapılması koşullarının bulunmadığı halde TCK'nın 43. maddesi uyarınca yapıldığı, ancak indirim yapılması gereken TCK'nın 168/1. maddesi uyarınca aleyhe temyiz olmadığı için bozma nedeni yapılmadığı belirtilmiştir. Yapılan yargılama sonucunda, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının yerinde görülmemiş ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine uygun olarak hüküm verilmiştir. Ancak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiği, ancak bu hususun kararda gözetilmediği ve yasaya aykırı olduğu belirtilmiştir. Bu nedenle, hükmün bu bölümü düzeltildikten sonra onanması kararlaştırılmıştır.
Kanun Maddeleri:
- Türk Ceza Kanunu'nun 43. maddesi
- Türk Ceza Kanunu'nun 168/1. maddesi
- Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi

8. Ceza Dairesi 2014/406 E. , 2014/11413 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Koşulları bulunmadığı halde cezadan TCK.nun 43. maddesi uyarınca artırım yapılmış ise de; koşulları bulunmadığı halde TCK.nun 168/1. maddesiyle indirim yapılması nedeniyle aleyhe temyiz bulunmadığından ve ceza miktarı bakımından sonuca etkili olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanık müdafiinin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine
"TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun olan hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 05.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.