Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4,22/3,62/1, 53/1-6 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
298 promil alkollü halde sanığın idaresindeki aracı ile şerit ihlali yapmak suretiyle karşı yönden gelen araca çarpması neticesinde, iki kişinin vücudunda kırık oluşacak şekilde yaralanmalarına neden olduğu, yaralananlardan ... ... sanığın nişanlısı olduğu ve TCK"nın 22/6 maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmayacağı konusunda değerlendirme yapılmadan hüküm kurulması nedeniyle teblignamenin (2) numaralı bendinde bozma talep edilmiş ise de; Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 2013/9-104 esas- 2014 216 sayılı kararında belirtildiği üzere, taksirle birden fazla kişiyi yaralama eylemin bilinçli taksirle işlendiği ve yaralanmaların nitelikli olduğu anlaşılmakla, sanığın üzerine atılı suçun bölünmesinin mümkün olmayacağından bu hususta bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, sigortanın zararı giderdiğine, TCK"nın 22/6 maddesinin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hak yoksunluğuna ilişkin paragrafın hükümden çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA 04/04/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.