Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12848 Esas 2021/2717 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/12848
Karar No: 2021/2717
Karar Tarihi: 16.03.2021

Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/12848 Esas 2021/2717 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle yaralama suçundan mahkum edilmiştir. Olayda, sanığın sevk ettiği aracının bölünmüş yolda düz seyreden diğer araca geçiş önceliği vermemesi sonucu kavşakta çarpışmalar olmuş ve üç kişi yaralanmıştır. Mahkeme, sanığın asli kusurlu olduğu gerekçesiyle mahkumiyet kararı vermiştir. Sanık müdafii, hükümdeki adli para cezasına çevirme işleminde hukuka aykırılık olduğunu belirtmiştir. Dosya incelendikten sonra, hüküm fıkrasındaki üç numaralı bendinin hükümden çıkarılması ve 225 tam gün olarak belirlenen adli para cezasına, günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 4.500 TL adli para cezasına çevrilmeye karar verilmiştir. Mahkeme kararında sanığın mahkumiyetine gerekçe olarak TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6 maddeleri gösterilmiştir.

12. Ceza Dairesi 2019/12848 E. , 2021/2717 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü gündüz vakti, meskun mahal içi, bölünmüş asfalt yolda sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiği sırada, kavşağın sağ kolu olan bölünmüş yolda düz seyreden katılanların bulunduğu otomobile geçiş önceliğini vermemesi nedeniyle kavşak içerisinde çarpışmaları neticesinde üç katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmaları ile sonuçlanan olayda, sanığın asli kusurlu olduğunun kabulü ile mahkumiyet kararı verilmesi bakımından mahkemenin takdirinde isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, açıklanan gerekçeye göre, sanık müdafiinin eksik incelemeye, hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmamasının usul ve yasaya aykırı olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının üç numaralı bendinin hükümden çıkarılarak yerine, “Sanığa verilen 7 ay 15 gün hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/1-a maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 225 tam gün olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesine göre sanığın ekonomik durumu ve şahsi halleri gözetilerek günlüğü takdiren 20 TL den paraya çevrilerek 4.500 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 16/03/2021 tarihinde oybirliğiyle ile karar verildi.