MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Adana 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 18.12.2014 tarih ve 2013/343-2014/967 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkilleri .... ve ....."ın dava dışı ....."ye ait araç ile alış veriş yapmak için davalı ..... A.Ş."ye ait olup, diğer davalı ... Savunma A.Ş. tarafından güvenlik hizmeti verilen ....."ne gittiklerini, aracı otoparka bırakıp alışveriş merkezine girdiklerini, işleri bitip aracı bıraktıkları yere döndüklerinde aracın camının kırılmış olduğunu gördüklerini, araçta yaptıkları inceleme sonucu gerek kendilerine ait gerekse de diğer davacı şirketlere ait bir kısım eşya, bilgisayarlar, bunların parçaları, evraklar, çek karnelerinin çalınmış olduğunu gördüklerini, aracın park edildiği yer itibariyle alışveriş merkezinin sahibi olan ..... A.Ş. ve güvenlik hizmeti sağlayan ... A.Ş."nin araçtan eşyayı aldığı belirtilen gerçek kişiler .... ve ..... ile birlikte oluşan zarardan sorumlu olduklarını ileri sürerek, müvekkillerinin maddi ve manevi zararlarının olay tarihinden itibaren faiziyle birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı ..... A.Ş. vekili, hırsızlık olayının gerçekleştiği iddia edilen aracın müvekkiline ait alışveriş merkezinin otopark olarak ayrılan bölümüne bırakılmadığı gibi, aracın alışveriş merkezinin bulunduğu ana taşınmazın da sınırları dışında olması nedeniyle müvekkilinin sorumluluğu bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Davalı ... A.Ş. vekili, müvekkilinin, diğer davalı şirkete ait iş merkezi için güvenlik hizmeti sunduğunu, davacılar ile aralarında herhangi bir ilişkinin bulunmadığını, aracın bırakıldığı yerin güvenlik hizmeti sundukları alan dışında olması nedeniyle zarardan müvekkilinin sorumlu olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacıların araçlarını alışveriş merkezinin otopark olarak ayrılan ve bu amaç için tahsis edildiği açıkça belirtilen alana bırakmadıkları, alışveriş merkezinin binalarının bulunmadığı fakat ana taşınmaza dahil olan alan içerisine de bırakılmadığı, araç tamamen davalı şirketlerin sorumluluk alanında sayılması mümkün olmayan genel yol üzerine bırakıldığından oluşan zarardan davalı şirketlerin sorumlu olmamaları gerektiği, ancak şirket tarafından otopark olarak ayrılan ve bu durum müşterilere bildirilen alanlara araçların park edilmesi halinde oluşacak zararlardan gerek alışveriş merkezi sahiplerinin gerekse onlar için güvenlik hizmeti sağlayan şirketlerin sorumluluklarından söz edilebileceği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacılar vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenlerden alınmasına, 23.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.