Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/15116 Esas 2020/2537 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında mağdur çocukları ... ile ...’ı kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
5237 sayılı TCK"nin 53/1. maddesi uyarınca hak yoksunluğu uygulanmamış ise de, hak yoksunluğu kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olup, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da nazara alınmak suretiyle infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden, bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
2)Sanık hakkında müşteki eşi ...’ı kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
a) Müşteki ...’ın yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte olduğunu belirten İskenderun Devlet Hastanesince tanzim edilen 22.06.2015 tarihli adli raporun hüküm kurmaya elverişli olmadığının anlaşılması karşısında, müştekiye ait tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının, varsa grafilerinin en yakın Adli Tıp Kurumuna gönderilerek, yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olup olmadığı ve 5237 sayılı TCK’nin 86 ve 87. maddelerindeki ölçütlere göre yaralanmasının niteliğinin ne olduğu konusunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporu alınarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi,
Kabule göre,
b) Müşteki ... hakkında İskenderun Devlet Hastanesince tanzim edilen 22.06.2015 tarihli adli raporda; “yaralanmasının basit tıbbi müdahale ile giderilemez nitelikte olduğu” belirtilmesine rağmen, mağdur ...’ye yönelik kasten yaralama suçundan sanığın temel cezasının TCK’nin 86/1. maddesi yerine, TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca belirlenmesi suretiyle sanığa eksik ceza tayini,
c) Müşteki ...’nin eşi olan sanık ...’e sinkaflı sözler sarf ettiği kabul edilmesine rağmen, sanığın TCK’nin 86/2 ve 86/3-a maddeleri uyarınca belirlenen cezasında, haksız tahrik nedeniyle TCK’nin 29. maddesi uyarınca indirim yapılması gerekip gerekmediğinin tartışmasız bırakılması,
d)Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkum edilen sanığın, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümlerin iptal edildiği hususu da nazara alınarak bu maddede belirtilen belirli haklardan yoksun bırakılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı BOZULMASINA, CMUK’un 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının dikkate alınmasına, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.