Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma - Yargıtay 15. Ceza Dairesi 2017/10811 Esas 2019/7185 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma
HÜKÜM : Hükmün açıklanması ile TCK"nın 155/2, 62 ve 52. maddeleri gereğince mahkumiyet


Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, O yer Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafisi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Müşteki ...’a ait firmada şoför olarak çalışan sanığın, suç tarihinde kullandığı ... plakalı tankerden, bidonlara mazot çektiği sırada ihbar üzerine kolluk görevlilerince yakalandığı, bu surette sanığın hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediği iddia ve kabul olunan somut olayda,
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; O yer Cumhuriyet savcısı ile sanık müdafisinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanığın tankerden mazot çektiği sırada kolluk kuvvetlerince yakalandığının olay yeri yakalama tutanağından anlaşılması karşısında, sanığın eyleminin teşebbüs aşamasında kalması nedeniyle verilen cezadan TCK’nun 35. maddesi gereğince indirim yapılması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabule göre de,
1)Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 19/06/2007 tarih ve 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının alt sınırın üzerinde “120 gün” olarak tayin edilmesi,
2)Sanık hakkında, sonuç olarak hapis cezası verilmesine rağmen, TCK"nın 53. maddesi uyarınca belirli hakları kullanmaktan yoksun bırakılmalarına karar verilmemiş olması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25/06/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.