Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2018/10405 Esas 2020/16347 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Sanığın Yaylalı köyü Dikme yaylasına ev yapmasından dolayı Torul Asliye Ceza mahkemesinin 2008/171 Esas sayılı dosyası ile dava açılıp 18.07.2009 tarihli yapılan keşifte tecavüzünün devam ettiğinin tespiti üzerine suç ihbarı yapıldığı, sanık hakkında Torul Asliye Ceza mahkemesinde 2012/222 Esas sayılı dosyası ile açılan davada keşif yapılmadan mahkumiyet hükmü kurulduğu, sanığın bu dosyadaki savunmasında suça konu yeri 14.09.2012 tarihinde yıkıp eski hale getirdiğini bildirdiği,sanık hakkında tekrar suç ihbarı yapılıp işbu davanın açıldığı sanığın dosyaya suça konu yayla evini 14.09.2012 tarihinde yıktığına ilişkin köy muhtarı ve şahitlerin tutmuş olduğu tutanağı sunduğu, mahkemece yapılan tespitte yayla evinin yıkıldığının tespit edildiğinin anlaşılması karşısında;sanığın suça konu ... yaylasında bulunan tecavüzünü hangi tarihte sona erdirdiğinin tespiti ile sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken eksik araştırma ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü kurulması;
2-5237 sayılı TCK.nun 50. maddesinin 1. fıkrasının (d) bendindeki düzenlemenin, "...belirli yerlere gitmekten veya belirli etkinlikleri yapmaktan yasaklanma..."yı öngördüğü, yasada geçen "etkinlik" kavramının ise, "...insanın, çevresiyle arasındaki ilişkileri düzenleyen her türlü eylem-çalışma, iş yapma, işlerlik ve devinimi” ifade ettiği, bu fıkraya göre belirli yerler ve etkinlikler; temel hak ve özgürlüklerin özüne dokunmayan sanığın suç işlemesinde, suça yönelmesinde ya da zararlı alışkanlıklar edinmesinde veya bağımlılık yapan maddeler kullanmasında çevresel, psikolojik, sosyal veya ekonomik etkisi bulunan yada sanığın yeniden suç işlemesine yol açan etkenleri tetikleyecek yerler veya etkinliklerdir. Bu bağlamda sanık hakkında hükmedilecek seçenek yaptırımın infazı ile ulaşılmak istenilen temel amacın, sanığın yeniden suç işlemesini engelleyici etkenleri güçlendirmek, toplumu suça karşı korumak, sanığın sosyalleşmesini teşvik etmek, üretken ve kanunlara ve toplumsal kurallara saygılı, sorumluluk taşıyan bir yaşam biçimine uyumunu kolaylaştırmak niteliğinde olması gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının, 5237 sayılı TCK.nun 50/1-d maddesi uyarınca soyut ifadelerle infazda kuşkuya neden olacak şekilde, temel hak ve özgürlükleri kısıtlayacak şekilde “6 ay 20 gün süre ile kahvehaneye gitmeme” tedbirine çevrilmesi,
3-Sanık hakkında doğrudan verilen adli para cezasının günlüğü 20,00 TL"den paraya çevrilmesi sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Yasaya aykırı, Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 30.09.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.