MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada..... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 14/04/2015 tarih ve 2014/506-2015/280 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı bankadan çeşitli tarihlerde ticari kredi kullanmış olduğunu, bu krediler nedeniyle haksız ve hukuka aykırı olarak dosya masrafı adı altında kesintiler yapıldığını, hazırlanan kredi sözleşmelerinin matbu olduğu ve dosya masraflarının müzakere edilme şansının olmadığını, bu hükümlerin banka lehine ve kredi kullananlar aleyhine konulmuş olan tek taraflı hükümler olduğunu ileri sürerek dosya masrafı adı altında kendisinden alınan 2.290,00 TL paranın alındığı tarihlerden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı bankadan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili; bankaların verdikleri hizmet karşılığında ücret talep etme hakkı olduğunu, davacının ticari kredi kullanmış olduğunu ve tüketici olmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; davacının 2006-2007 ve 2008 yıllarında birden fazla kez işletme ihtiyaç kredisi kullandığı, kullanılan kredilerden dolayı 2.290,00 TL masraf kesintisi yapıldığı, taraflar arasındaki ilişkinin 4077 sayılı Yasa kapsamında kalmadığı, uyuşmazlık konusunun 6098 sayılı TBK hükümleri gereğince çözümlenmesi gerektiği, bu kapsamda TBK"nın 20. ve 21. maddesi gereğince davalı banka tarafından tek başına hazırlanarak ileride çok sayıdaki benzer sözleşmede kullanılma amacı güdüldüğü ve tip sözleşme niteliği taşıdığı sözleşmenin diğer tarafının genel işlem koşullarını tam olarak anlayıp olası sonuçları ile birlikte değerlendirebilecek donanımda ve pazarlık gücünde olmadığı, genel işlem koşullarının taraflar arasında müzakere edilerek kabul edilmemesi halinde yazılmamış sayılması gerektiği, davalı bankanın haksız olarak masraf adı altında kesintiler yapmış olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile; 2.290,00 TL alacağın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davalı banka tarafından davacıya kullandırılan kredi nedeniyle dosya masrafı adı altında kesilen ücretin iadesi istemine ilişkindir. Mahkemece 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 20. ve 22. maddesi gereği davanın kabulüne karar verilmiş ise de, taraflar arasında 2006-2007-2008 tarihli birden fazla kredi sözleşmesi imzalanmış olup, işbu sözleşmeler 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun yürürlüğe girmesinden önceki tarihli olduğundan anılan Kanunun genel işlem koşullarına ilişkin hükümlerinin somut uyuşmazlıkta nazara alınması mümkün değildir. Kaldı ki, 6102 sayılı TTK"nın 20. maddesi uyarınca tacir olan veya olmayan bir kimseye, ticari işletmesiyle ilgili bir iş veya hizmet görmüş olan tacirin münasip bir ücret isteyebileceği düzenlenmiş olup, davalı banka tacir ve dava konusu kredi ticari işletmesiyle ilgili işlemlerden olduğu için ücret dahi talep etme hakkı vardır. Somut olayda, davalı tarafından masraf adı altında toplam 2.290,00TL kesinti yapılmış ise de, bu tutarın hangi hizmetin karşılığı olarak alındığı ve hangi oran üzerinden alındığı dosya kapsamında kredi sözleşmelerinin tamamı bulunmadığından anlaşılamamaktadır. Bu durumda mahkemece dava konusu kesintilerin yapıldığı kredi sözleşmelerinin tamamı ve banka kayıtlarının getirtilerek konuya ilişkin sözleşme hükümleri ile diğer bankaların da benzer işlemlerdeki emsal uygulamaları da gözetilerek, bankacılık uygulamasında davalının tahsil ettiği tutarların yasalara ve sözleşme hükümlerine uygun olup olmadığı konusunda uzman bilirkişi heyetine dosyanın tevdii ile bilirkişi raporu alınmak suretiyle hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi doğru olmamış, kararın davalı yararına bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerl davalı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davalı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 23/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.