21. Hukuk Dairesi Esas No: 2014/26719 Karar No: 2015/12885 Karar Tarihi: 04.06.2015
Yargıtay 21. Hukuk Dairesi 2014/26719 Esas 2015/12885 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesini istedi. Mahkeme, isteğin kısmen kabulüne karar verdi. Temyiz isteği üzerine sair temyiz itirazları reddedildi ve zararlandırıcı sigorta olayı sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemi kabul edildi. Maddi tazminatlar açısından ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedildiği fakat bu yanlışlığın hüküm bozulmasını gerektirmediği ve düzeltilerek onanması gerektiği belirtildi. H.M.K.'nun geçici 3. maddesi gereğince ve H.U.M.K.'nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltmeler yapılarak karar onandı. Mahkeme kararında H.M.K.'nun geçici 3. maddesi ve H.U.M.K.'nun 438/7. maddesi geçici başvuru sürecinde geriye dönük tasarılar için belirlenmiş hükümlerdir.
21. Hukuk Dairesi 2014/26719 E. , 2015/12885 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir. Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi. K A R A R 1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlerle temyiz kapsam ve nedenlerine göre; davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine, 2-Dava, zararlandırıcı sigorta olayı sonucu sürekli iş göremezliğe uğrayan sigortalının maddi ve manevi zararlarının giderilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece, asıl ve birleşen dava açısından maddi tazminat istemlerinin kabulüne, manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne karar verilmiştir. Dosya kapsamından, davacı lehine asıl ve birleşen dosyalarda hüküm altına alınan maddi tazminatlar açısından ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedildiği anlaşılmaktadır. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, H.M.K.’nun geçici 3. maddesi gereğince ve H.U.M.K.’nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır. SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, mahkemece verilen 2005/40 Esas ve 2014/124 Karar sayılı, 25/09/2014 tarihli kararın hüküm fıkrasının vekalet ücretlerine ilişkin 6. ve 10. bendlerinin tamamen silinerek, 6. bend yerine geçmek üzere "6-Davacı kendisini bir vekil ile temsil ettirdiğinden karar tarihi itibariyle yürürlükte bulunan... 12. maddesi uyarınca 1500 TL vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacıya verilmesine," rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, fazla alınan temyiz harcının temyiz edenlerden davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davalılara yükletilmesine 04/06/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.Başkan