Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/10926 Esas 2014/11353 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/10926
Karar No: 2014/11353
Karar Tarihi: 05.05.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/10926 Esas 2014/11353 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçundan Asliye Ceza Mahkemesinde yargılanmıştır. Ancak, suçun sabit olmadığına yönelik temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda, sanığın hak yoksunluğuna hükmedilmesinde yasal bir temel olmadığı belirtilerek, hüküm TCK'nun 53. maddesinin uygulanarak düzeltilmesi gerektiği ifade edilmiştir. Bu maddeye göre, sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı veya vesayet/kayyımlık hizmeti konusunda koşullu salıverilmesine karar verilebilirken, diğer haklardan ise ceza infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerekmektedir. Kanun maddeleri: TCK'nun 245/1, 43, 53.

8. Ceza Dairesi 2013/10926 E. , 2014/11353 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Sanık hakkında 5237 sayılı TCK.nun 245/1. madde ve fıkrası ile uygulama yapılırken, hapis cezası yanında adli para cezasına da hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve şikayetçinin kredi kartının değişik zamanlarda birden fazla kez kullanıldığının anlaşılması karşısında, TCK.nun 43. maddesinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, suçun sabit olmadığına yönelik sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:

TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden
TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 05.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.