MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet



Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 17.12.2013 gün ve 2012/1479 Esas - 2013/611 sayılı kararında izah edildiği üzere somut olayda 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesinde öngörüldüğü biçimde suçun hukuki niteliği değişmediği gibi sanık hakkında uygulama şartları gerçekleşmediği için uygulanmayan ve cezanın arttırılmasını gerektiren bir durumda ortada bulunmamakta olup, sanık hakkında düzenlenen iddianamede sanık hakkında uygulanması istenen bir indirim hükmünün sanık aleyhine olacak şekilde uygulanmaması sanığa ek savunma hakkı verilmesini gerektirmeyeceğinden tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.
Diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
TCK"nin 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun sadece kendi alt soyu yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceği, alt soyu haricindekiler yönünden ise yoksunluğun hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar devam edeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden CMUK’un 322. maddesi


















gereğince, hüküm fıkrasının bu konu ile ilgili kısımlarının “5237 sayılı TCK’nin 53/1-a, b, c, d, e bentlerinde yazılı hakları kullanmaktan mahkum oldukları hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar, TCK’nin 53/1-c maddesinde yazılı velayet, vesayet ve kayyımlığa ait yetkileri kendi alt soyu üzerinde kullanmaktan TCK’nin 53/3. maddesi hükmü gereğince şartla tahliye tarihine kadar yoksun bırakılmasına” şeklinde düzeltilmesi ve diğer kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16.04.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.