MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
DAVALILAR : 1-


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi"nce verilen 17.12.2018 gün ve 2018-360/478 sayılı kararı onayan Daire"nin 10.02.2020 gün ve 2019-1135/1129 sayılı kararı aleyhinde davacı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkilinin 2012/106851 sayılı "HOTEL GÜLLÜOĞLU GAZİANTEP+ Şekil" ibareli marka başvurusuna, davalı şirketin 2000/10866, 2007/27827, 2010/23688, 2003/17692 sayılı ve "...", "... 1871 +Şekil", "... İSTANBUL", "...+Şekil" ibareli markalarını mesnet göstererek itiraz ettiğini, itirazının YİDK kararı ile kabul edilerek müvekkilinin başvurusunun reddine karar verildiğini, davacı şirket ortaklarının tanınmış GÜLLÜOĞLU markalarının (133753 ve 2012/25556 sayılı ) olduğunu, öncelikli kullanım hakkının olduğunu, davacı şirket ortaklarının HOTEL GÜLLÜOĞLU Mustafa Güllü ticaret unvanının 30.07.1987 tarihinden itibaren tescil edilmiş olduğunu, anılan ibarenin çok uzun süredir yoğun olarak kullanılmakta olduğunu, mesnet markalar ile davacı başvurusunun benzemediğini iddia ederek YİDK’nın 2014-M-12756 sayılı kararının iptalini, marka tescil işlemlerinin devamını talep ve dava etmiştir.
Davalı kurum vekili; kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Davalı şirket ve müdahiller vekili; dava dışı ... tarafından tescil edilen bazı markaların müvekkiline devredilmiş olduğunu, müvekkili tarafından müdahillere lisans ve alt lisans hakkı verildiğini, müvekkiline ait markanın tanınmış olduğunu, davacının eskiye dayalı hakkı bulunmadığını, 1972 tarihli noter sözleşmesine göre davacının bu markayı otelcilik hizmetlerinde kullanamayacağını, davacının kötü niyetli olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak davanın reddine dair verilen karar davacı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davacı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 10,30 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 520,95 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davacıdan alınarak Hazine"ye gelir kaydedilmesine, 18/11/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.