MAHKEMESİ :Asliye Hukuk(Aile) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : Katkı Payı Alacağı

... ile ... aralarındaki katkı payı alacağı davasının reddine dair İncirliova Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesinden verilen 16.02.2010 gün ve 169/44 sayılı hükmün duruşma yapılması suretiyle Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiştir. Dosya incelenerek işin duruşmaya tabi olduğu anlaşılmış ve duruşma için 19.10.2010 Salı günü tayin edilerek taraflara çağrı kağıdı gönderilmişti. Duruşma günü temyiz eden davacı vekili Avukat ... geldi. Karşı taraftan gelen olmadı. Duruşmaya başlanarak temyiz isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan ve hazır bulunanın sözlü açıklaması dinlendikten sonra duruşmaya son verilerek, dosya incelendi gereği düşünüldü:
KARAR

Davacı ... vekili, dava konusu yapılan 1415 nolu parsel ve üzerindeki avlulu kargir evin evlilik birliği içinde satın alınmasından sonra üzerindeki evin yıkılarak yerine 1998-2004 yılları arasında yapılarak bitirilen 4 katlı yeni bir bina inşa edildiğini, dava konusu taşınmazın ve üzerindeki binanın edinilmesinde vekil edeninin de katkısı olmasına rağmen davalı adına kayıtlı bulunduğunu belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 180000,00 YTL alacağın 17.12.2003 tarihinden işleyecek faizi ile birlikte davalıdan alınarak vekil edenine verilmesini istemiştir.
Davalı vekili ise, tarafların evliliğe ait tasarruflar konusunda hiç bir talepleri olmadığı hususunda yapılan anlaşma uyarınca boşandıklarını, boşanmaya esas yabancı mahkeme ilamında belirlenen bu durum karşısında davacının böyle bir dava açarak hak talep edemeyeceğini belirterek davanın reddine karar verilmesini savunmuş, daha sonra mahkemeye verdiği 1.12.2009 hakim havale tarihli ıslah ve zamanaşımı defi başlıklı dilekçe ile; tarafların boşandıkları tarihten eldeki davanın açıldığı tarihe kadar TMK. nun 178. maddesinde düzenlenen 1 yıllık zamanaşımı süresinin geçmiş bulunduğunu, ıslah müessesesi ile zamanaşımı definin her zaman ileri sürülebileceğini, bu nedenle zamanaşımı itirazında bulunduklarını açıklamıştır.
Mahkemece, “davanın zamanaşımı nedeniyle reddine,...” karar verilmesi üzerine; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar 31.12.1986 tarihinde evlenmiş, Avusturya Favoriten Yerel Mahkemesinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün kesinleşmesiyle 5.11.2002 tarihinde boşanmışlardır. Boşanmaya ilişkin davanın ne zaman açıldığı yani taraflar arasındaki mal rejiminin ne zaman sona erdiği belirlenememiş ise de; başka mal rejimi seçilmediğinden eşler arasında 1.1.2002 tarihine kadar mal ayrılığı (743 sayılı TKM.m.170), bu tarihten mal rejiminin sona erdiği boşanma davasının açıldığı tarihe kadar ise yasal edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir. (TMK. m. 202, 225) Dosya arasında bulunan tapu kaydına göre; dava konusu olan ve avlulu kargir ev niteliğinde bulunan taşınmazın 21.11.1996 tarihinde satın alınarak davalı adına tapuya tescil edildiği anlaşılmaktadır. Davacının iddiasına göre, dava konusu taşınmaz üzerindeki ev yıkılarak yerine 1998 yılında başlamak ve 2004 yılında bitirilmek üzere 4 katlı yeni bir bina yapılmıştır. Dava konusu taşınmazın edinildiği tarih ile üzerindeki binanın yapımına başlandığı 1998 yılından 1.1.2002 tarihine kadar geçen dönem 743 sayılı TKM. nin 170. maddesine göre eşler arasında mal ayrılığı rejiminin geçerli olduğu döneme ilişkin bulunduğuna göre, taraflar arasındaki uyuşmazlığın Borçlar Kanununun genel hükümlerine göre çözüme kavuşturulması gerekmektedir. Bu durumda 1.1.2002 tarihinde yürürlüğe giren 4721 sayılı TMK. nun 178. maddesinde düzenlenen dava zamanaşımına ilişkin düzenlemenin eldeki davaya konu taşınmaz bakımından uygulanamayacağı, taraflar arasındaki taşınmaza ilişkin uyuşmazlıkta Borçlar Kanununun başka türlü hüküm mevcut olmadığı taktirde her dava için öngördüğü 10 yıllık zamanaşımı süresini öngören 125. maddesindeki düzenlemenin uygulanması gerektiği hususunda duraksamamak gerekir. Taraflar 5.11.2002 tarihinde boşandıklarına ve eldeki dava da 10 yıllık zamanaşımı süresi henüz dolmadan 2.6.2008 tarihinde açıldığına göre, davanın zamanaşımı nedeniyle reddine karar verilmesinde isabet bulunmamaktadır.
Davacı vekilinin temyiz itirazları yukarıda açıklanan nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile usul ve yasaya aykırı bulunan hükmün HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, Yargıtay duruşmasının yapıldığı tarihte yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümleri uyarınca 750 TL avukatlık ücretinin davalıdan alınarak Yargıtay duruşmasında avukat marifetiyle temsil olunan davacıya verilmesine ve 17,15 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine 19.10.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.