MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
Taraflar arasında görülen davada Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 17/03/2015 tarih ve 2010/652-2015/103 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili ile davalı arasında market devri sözleşmesi yapıldığını, müvekkili tarafından davalıya 15/03/2010–15/04/2010-15/05/2010- 15/06/2010-15/07/2010- 15/08/2010 vade tarihli 6 adet seri bono verildiğini, müvekkilinin bu bonolardan ilkini ödediğini ve senedi geri aldığını, 6. ayın senedinin yarısını da ödediğini, bu ödemelere rağmen market devrinin yapılmadığını, sonrasında marketin boşaltıldığını, bonolardan üçünün senet vasfı taşımadığını, davalının devri gerçekleştirmemesi sebebiyle, ödenmiş 15/03/2010 ve kısmen ödenen 15/06/2010 tarihli senetler yönünden ödenen bedelin istirdatını, 15.05.2010 tarihli senet nedeniyle borçlu olmadığının tespitini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının Şubat 2010 – Mayıs 2010 aylarında dükkanı fiilen ilettiğini, sadece 15/03/2010 tarihli senedi ödediğini, dükkandaki malları sattığını, dükkan kirasını ve dükkana dair faturaları ödemediğini, müvekkili adına yeni mallar aldığını ve bu malları sattığını savunarak, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, taraflar arasında yapılan sözleşmenin geçerli olduğu, işletmenin davacıya devredildiği, sözleşme uyarınca ödenen bedelin iadesinin de talep edilemeyeceği, marketin bir müddet davacı tarafından işletildikten sonra davalıya iade edilmesi sebebiyle davacının markette kalan ürünlerin bedelini talep etme hakkı olsa da devir esnasında ne kadar mal bulunduğu konusunda taraflarca tespit yapılmadığı ve tespitinin mümkün olmadığı, dükkanda yaklaşık 1.000 TL kadar mal kaldığı, kalan malların markete ait borçlar için kullanıldığı, davacının marketi işlettiği döneme ait borcun dükkanda kalan malların bedelinden daha fazla olduğu, kaldı ki market davalıya iade edildikten sonra marketin davalı tarafından işletilmediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına ve taraflar arasındaki devir sözleşmesinin esnaf işletme devri mahiyetinde olmasına, davacının işletmeyi davalıya geri iadesi anında dükkanda mal bulunduğu kanıtlayamamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi ile usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 01,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 23/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.