MAHKEMESİ : Adana 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/06/2013
NUMARASI : 2010/293-2013/376

Taraflar arasındaki menfi tespit davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

-K A R A R-

Davacı, davalı kooperatif tarafından aleyhine toplam 7.397,64 TL icra takibi başlatıldığını, itirazı üzerine icra hukuk mahkemesince bir senet yönünden takibin iptaline, diğer senetler yönünden itirazın reddine karar verildiğini, yapılan taksitlendirme kapsamında davalıya borcunu ödediğini ileri sürerek, borçlu olmadığının tespitine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının ödeme yaptığına ilişkin iddiasını banka dekontu, kooperatif ödeme makbuzu vb. gibi belgelerle ispat etmek zorunda olduğunu, borcu tahsil etmek üzere davacı aleyhine takip başlatıldığını, icra takibine karşı borcunu ödediğine dair itiraz etmediğini, sadece zamanaşımı itirazında bulunduğunu, yargılama sonunda da bir senet yönünden zamanaşımı nedeniyle davanın reddine, diğer senetler yönünden de davacının borçlu olduğuna dair karar verildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, benimsenen bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; davacının, dava tarihinden sonraki yapılandırma nedeniyle 15.10.2010 tarihi itibariyle 6.581,04 TL olan borcunu ödediği, davalının 761,99 TL alacaktan vazgeçtiği gerekçesiyle, davanın kabulü ile davacının borçlu olmadığının tespitine, davalının, davanın açılmasına sebebiyet vermediği gözetilerek harç ve masrafların davacı üzerinde bırakılmasına, davacının % 40 tazminat talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Menfi tespit davasının reddine karar veren mahkemenin, borçluya tazminata mahkum edebilmesi için, alacaklının borçluya karşı bir icra takibi yapmış olması ve borçlunun bu icra takibinin durdurulması ( İİK"nın m. 72,II ) veya icra veznesindeki paranın alacaklıya ödenmemesi ( İİK"nın m.72,III c.2 ) için ihtiyati tedbir kararı almış ( bu ihtiyati tedbir kararının uygulanmış-infaz edilmiş ) olması şarttır (İİK"nın m.72,IV c.2). Somut olayda, bu koşulların tamamı gerçekleşmiş değildir.
Bu açıklamalara ve dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin tazminata ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Davacının, dava tarihinden sonra yapılan yapılandırma anlaşması sebebiyle 15.10.2010 tarihinde borcunu ödediği, davalının dava açılmasına sebebiyet vermediği mahkemece tespit edildiği halde, yargılama aşamasında dava konusu borcu ödediğinden konusuz kalan davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verilmesi; davacı, dava tarihinde haksız olduğundan davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken; davanın kabulüne karar verilmesi ve davalı lehine vekalet ücretine karar verilmemesi ve gerekçeli karar başlığında 07.04.2010 olan dava tarihinin 16.04.2010 olarak yazılmış olması doğru olmamış ise de, yapılan yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, HUMK"nın 438/7. maddesi uyarınca hükmün aşağıda yazılı olduğu şekilde düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile kararın “HÜKÜM” bölümünün 1. bendinin hüküm fıkrasından çıkarılarak, yerine 1.bent olarak " Konusuz kalan davanın esası hakkında karar verilmesine yer olmadığına " ibarelerinin yazılması, “ Karar tarihinde yürüklükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca 6.581,04 TL üzerinden davalı lehine 789,72 TL nispi vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” şekilde 6. bent eklenmesi, karar başlığındaki dava tarihinin 07.04.2010 olarak düzeltilmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 07.03.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.