Tebliğname No : 2 - 2010/313069
MAHKEMESİ : Bolu(Kapatılan) 1. Sulh Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 25/02/2010
NUMARASI : 2009/216 (E) ve 2010/319 (K)
SUÇLAR : Yaralama, hakaret

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
A-Sanık O.. A.. hakkında katılan M.. B.."na yönelik yaralama suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına karşı yalnızca itiraz yolu açık ve dolayısıyla yapılan başvurunun bu doğrultuda değerlendirilmesinin gerekli bulunduğu,
Anlaşıldığından, sanık O.. A.."in tebliğnameye uygun olarak, temyiz davası isteği hakkında bir KARAR VERMEYE YER OLMADIĞINA,
B-Sanık A.. A.. hakkında yaralama suçuna ilişkin kararda öngörülen cezanın nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükmün temyiz edilemez olduğu,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık A.. A.."in tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
C-Öbür hükümlerin temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Sanık O.. A.."e yükletilen katılan N.. G.."e yönelik yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
TCK"nın 86/2, 86/3-a ve 62. maddeleri uyarınca 150 gün adli para cezası tayin olunmasına rağmen, hüküm fıkrasında 100 gün adli para cezasının, TCK"nın 50/1-a, 52/2. madde ve fıkraları uyarınca günlüğü 20 TL"dan adli para cezasına çevrilmesine karar verilmiş ise de bu hususun sonuç adli para maddi hatadan kaynaklandığı ve sonuca etkili olmadığı düşünülerek bozmayı gerektirmediği,
2-Sanık M.. B.. hakkında katılan A.. A.."i yaralama suçundan verilen beraat kararının da usul ve Kanuna uygun olduğu,
Anlaşıldığından, sanık O.. A.. ve katılan A.. A.."in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA,
3-Sanıklar Mediha Bozoğlu hakkında hakaret, sanık N.. G.. hakkında hakaret ve yaralama, sanık Y.. G.. hakkında yaralama ve sanık A.. A.. hakkında hakaret suçlarından ceza verilmesine yer olmadığına ve ceza vermekten vazgeçilmesine ilişkin hükümlere yönelik temyize gelince; başkaca temyiz nedenleri yerinde görülmediği gibi hükmü etkileyecek oranda hukuka aykırılığa da rastlanmamıştır.
Ancak,
a)Sanıklar N.. G.. ve Y.. G.."in, yaralama eylemlerini meşru müdafaa sınırları içerisinde gerçekleştirdiğinin kabulü karşısında, CMK"nın 223/2-d maddesi gereğince, “beraat” yerine, “ceza verilmesine yer olmadığına” karar verilmesi,
b)5237 sayılı TCK"nın 129/3. maddesi uyarınca hakaretin karşılıklı olarak işlendiğinden bahisle sanıklar M.. B.., N.. G.. ve A.. A.. hakkında ceza vermekten vazgeçilmesi halinde, 5271 sayılı CMK"nın 223/4. maddesi gereğince "ceza verilmesine yer olmadığına" karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, katılan sanıklar O.. A.. ve A.. A.."in temyiz iddiaları bu nedenle yerinde ise de, bu aykırılık, yeniden duruşma yapılmasına gerek olmaksızın düzeltilebilir nitelikte bir yanılgı olduğundan, temyiz edilen kararın açıklanan noktası tebliğnameye uygun olarak,
aa)Sanıklar N.. G.. ve Y.. G.."in yaralama suçlarına ilişkin hükümlerden "ceza verilmesine yer olmadığına" ibareleri çıkarılarak, yerlerine "beraatine" ibaresinin eklenmesi,
bb)Sanıklar M.. B.., N.. G.. ve A.. A.."in hakaret suçlarına ilişkin hükümlerden ceza belirlenmesine ilişkin kısımların çıkarılması ve “ceza vermekten vazgeçilmesine” ibaresinin “CMK"nın 223/4. maddesi gereğince ceza verilmesine yer olmadığına” şeklinde değiştirilmesi biçiminde DÜZELTİLMEK ve başkaca yönleri Kanuna uygun bulunan hüküm, bu bağlamda ONANMAK suretiyle 5320 sayılı Kanunun 8/1. madde ve fıkrası aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesi uyarınca davanın esasına, 26/01/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.