Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2498 Esas 2020/1130 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2498
Karar No: 2020/1130
Karar Tarihi: 25.02.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2498 Esas 2020/1130 Karar Sayılı İlamı

Özet:

İzmir 30. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanık uyuşturucu bulundurmak suçundan mahkum edilmiştir. Ancak, mahkemenin hüküm kurarken hukuki açıdan bazı hatalar yaptığı ortaya çıkmıştır. Öncelikle, yürürlükte olan kanunların birbirleriyle karşılaştırılıp en lehe kanunun tespit edilmesi gerektiği halde, sadece hapis cezasının miktarına bakılarak hüküm verilmiştir. Ayrıca, sanığın daha önceki suçundan dolayı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında bu suçu işleyip işlemediği de araştırılmadan mahkûmiyetine karar verilmiştir. Bunun yanı sıra, sanığa yapılan ilk ihtarda herhangi bir başvuru yapmadığı için ilk ihtara uymadığı kabul edilerek mahkûmiyet kararı verilmiştir. Ancak, sanığa tekrar ihtar verilmediği için ilk ihtarda uymama durumunun söz konusu olamayacağı unutulmuştur. Son olarak, kararda çıkartılan yakalama emrinin kaldırılmasıyla ilgili çelişki yaratılmıştır. Bu nedenlerle, mahkeme kararı bozulmuştur.
Kanun Maddeleri:
- 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK'nın 191. maddesi
- 6545 sayılı Kanun'la değişik TCK'nın 191. maddesi
- TCK'nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi
- CMK'nın 223. maddesinin 8. fıkrası

20. Ceza Dairesi 2017/2498 E. , 2020/1130 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İZMİR 30. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28/06/2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin bir bütün halinde ayrı ayrı değerlendirilip karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe kanun tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, sadece hapis cezasının miktarı bakımından karşılaştırma yapılarak hüküm kurulması,
2-Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen "Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz" hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca "davanın düşmesine" karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
3- Kabule göre;
Hüküm tarihinden önce 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır " hükmü gözetildiğinde dosya kapsamına göre; sanığa İzmir Denetimli Serbestlik Müdürlüğü"nün 09/01/2014 tarihli çağrı yazısı ile 10 gün içerisinde adı geçen müdürlüğe gelmesi konusunda ihtarda bulunulduğu; ancak sanığın yasal sürede herhangi bir başvuru yapmaması üzerine, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtaratta bulunulmadığının anlaşılması karşısında; sanığın ilk ihtarata uymamasının, kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeden mahkûmiyetine karar verilmesi,
4-İlk derece mahkemesinin kısa kararında yer alan "sanık hakkında çıkartılan yakalama emrinin kaldırılmasına," ibaresinin gerekçeli kararın hüküm fıkrasından çıkarılması suretiyle kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki yaratılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin hükmün BOZULMASINA, 25/02/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.