MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyetlere dair

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanıklar ..., ..., ... ve ... haklarında kasten yaralama suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarih ve 2018/394 Esas-2018/478 sayılı kararı gereğince, 5560 sayılı Kanun"un 24. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK’nin 253. maddesine göre suç tarihi itibariyle uzlaşma hükümlerine tabi olan 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesi kapsamında kalan basit kasten yaralama suçları için müşteki ...’e uzlaşma önerisinde bulunulduğu, ancak uzlaşmayı kabul etmediği anlaşılmakla, tebliğnamenin bu husustaki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
İlk haksız hareketin kimden geldiğinin tespit edilememesi nedeni ile sanıklar hakkında TCK"nin 29. maddesi uyarınca tahrik hükümleri uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi de nazara alınarak asgari oran olan (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, (2/4) oranında indirim yapılması suretiyle sanıklar hakkında eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen mahkumiyet hükmünde; Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanıkların temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin isteme aykırı ONANMASINA,
2) Sanık ... hakkında kasten yaralama ve mala zarar verme suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
a) Sanık hakkında TCK’nin 86/2. maddesi uyarınca basit kasten yaralama ve TCK’nin 151/1. maddesi uyarınca mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükümleri kurulduğu, suç tarihinde mala zarar verme suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK’nin 253/3. maddesi uyarınca uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsamına girmeyen bir başka suçla işlenmiş olması nedeniyle uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de, TCK’nin 151/1. maddesi kapsamındaki mala zarar verme suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma kapsamına alındığı, bu nedenle CMK’nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının ortadan kalktığı, sanık ile müşteki arasında söz konusu kanun değişikliğine göre, mala zarar verme ve kasten yaralama suçları yönünden uzlaştırma işlemi uygulanıp sonucuna göre sanığın hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b) İlk haksız hareketin kimden geldiğinin tespit edilememesi nedeni ile sanık hakkında TCK"nin 29. maddesi uyarınca tahrik hükümleri uygulanırken, TCK"nin 3. maddesinde belirtilen orantılılık ilkesi gereğince asgari oran olan (1/4) oranında indirim yapılması gerekirken, (2/4) oranında indirim yapılması suretiyle sanık hakkında eksik cezalar tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 11.02.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.