MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kamu görevlileri ile ilişkisi olduğundan bahisle bir işin gördürüleceği vaadiyle dolandırıcılık
HÜKÜM : TCK 158/2 yollamasıyla 158/1, 43/2, 62/1, 52/2, 53/1, 63/1. maddeler uyarınca mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Katılan ..."nın eczanede çalıştığı sırada, müşteri olarak bu eczaneye gelip giden sanık ile tanıştığı, bir süre sonra sanığın İnönü Üniversitesi"nde yüksek makamlarda tanıdığı müdürlerin olduğunu, personel müdürü ... beyi tanıdığını söyleyerek katılan ..."ın kardeşi olan katılan ..."yı işe sokabileceğini söylediği, bu iş için çeşitli yerlere gitmesi ve çeşitli kişilerle görüşmesi gerektiği için para gerektiğinden bahsederek katılan ...’tan farklı tarihlerde peyder pey para aldığı ve almaya devam ettiği, daha sonra katılan ...’ın da çalıştığı eczanedeki işinden ayrılması üzerine katılan ... için de iş bulacağından bahisle katılan ...’tan da peyder pey para aldığı, bu şekilde sanığın katılan ...’tan yaklaşık 11.000,00 TL, katılan ...’tan ise yaklaşık 10.000,00 TL almasına rağmen vaatlerini yerine getirmediği, bu suretle üzerine atılı suçu işlediğinin iddia ve kabul olunduğu olayda; sanık savunması, katılan beyanı, tanık anlatımları ve tüm dosya kapsamına göre sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğu gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın, hileli davranışlarla her iki katılanı farklı zamanlarda ikna edip haksız menfaat temin ettiği, katılanlara karşı üzerine atılı nitelikli dolandırıcılık suçunu iki kez işlediği gözetilmeden, tek suçtan mahkumiyet hükmü kurularak 5237 sayılı TCK"nın 43/2. maddesi uyarınca zincirleme suç hükümlerinin uygulanması suretiyle eksik ceza tayini aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1, 2 ve 4. numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi’nin verdiği 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlayarak yürürlüğe girdiğinden koşulların oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Tüm dosya kapsamı değerlendirildiğinde TCK’nın 52/4. maddesinin sanık hakkında uygulanmamasının yerinde olduğu gözetilerek tebliğnamedeki bozma görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanık müdafinin eksik incelemeye ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 2007/10-108 E., 2007/152 K. sayılı ilamında da belirtildiği gibi yasa koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamasına rağmen, yeterli ve yasal gerekçe gösterilmeksizin adli para cezasının alt sınırın üzerinde 300 tam gün olarak tayin edilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan; hüküm fıkrasından adli para cezasına ilişkin sırasıyla "300 gün", "375 gün","312 gün" ve "6.240 TL" adli para cezası terimlerinin tamamen çıkartılarak yerlerine, sırasıyla “5 gün“,”6 gün”,“5 gün“ ve “100 TL“ adli para cezası ibarelerinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 16/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.