Adalet Bakanlığı"nın, 15/06/2017 tarihli yazısı ile kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan sanık ... hakkındaki kamu davasının düşmesine ilişkin İstanbul 9. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 24/07/2013 tarihli ve 2009/911 esas, 2010/2546 sayılı ek kararının kanun yararına bozulmasının istenmesi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 29/06/2017 tarihli yazı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanığın 20/08/2006 tarihinde işlediği iddia edilen kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191/2. maddesi gereğince denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına dair Beyoğlu 2. Sulh Ceza Mahkemesinin 17/05/2007 tarihli ve 2006/631 esas, 2007/604 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin infazına başlandığı,
2- Sanığın, denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranmadığı gerekçesiyle yargılamaya devam edilerek Beyoğlu 2. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 10/12/2010 tarihli ve 2009/911 esas, 2010/2546 sayılı kararı ile TCK"nın 191/1 ve 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, aynı Kanun’un 191/6. maddesi gereğince tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına karar verildiği, hükmün temyiz edilmeksizin kesinleştiği,
3- Hükümlünün, tedavinin ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davrandığı gerekçesiyle, İstanbul 9. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 24/07/2013 tarihli ve 2009/911 esas, 2010/2546 sayılı ek kararı ile TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrası ve CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca «kamu davasının düşmesine» karar verildiği,
4- Düşme kararının yasaya aykırı olduğundan bahisle kanun yararına bozma yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 20. Ceza Dairesi"nin 15/09/2015 tarihli ve 2015/2511-3569 sayılı ilamı ile, kanun yararına bozulması istenilen düşme kararının hükümlüye usulüne uygun olarak tebliğ edilmemesi nedeniyle kesinleşmediği gerekçesiyle kanun yararına bozma isteğinin bu aşamada reddine karar verildiği,
5- Düşme kararının hükümlüye tebliğ edildiği ve olağan yasa yollarına başvurulmadan kesinleşmesi üzerine yeniden kanun yararına bozma yoluna başvurulduğu,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, "5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 191/7. maddesi uyarınca, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uygun davranması hâlinde mahkûm olduğu cezanın infaz edilmiş sayılacağı ve Cumhuriyet savcılığınca sadece yerine getirme fişi tanzim edilmesi gerektiği gözetilmeden, sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyduğundan bahisle kamu davasının düşürülmesine karar verilmesinde isabet görülmemiştir." denilerek, İstanbul 9. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 24/07/2013 tarihli ve 2009/911 esas, 2010/2546 sayılı ek kararının bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
İstanbul 9. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 24/07/2013 tarihli kararına karşı daha önce kanun yararına bozma yoluna başvurulduğu ve dosyanın gönderildiği Yargıtay 20. Ceza Dairesi"nin 15/09/2015 tarihli ve 2015/2511-3569 sayılı kararı ile düşme kararının hükümlüye usulüne uygun olarak tebliğ edilmemesi nedeniyle kesinleşmediği gerekçesiyle kanun yararına bozma isteğinin bu aşamada reddine karar verildiği anlaşıldığından, 6572 sayılı Kanun ile değişik Yargıtay Kanunu"nun 27. maddesi hükmü ile Yargıtay Birinci Başkanlık Kurulu"nun 20.01.2017 tarih ve 2017/1 sayılı kararının Yargıtay Ceza Daireleri İş Bölümü Ortak Hükümler 4. maddesinde yer alan "Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır." hükmüne göre, işin incelenmesi Yargıtay 20. Ceza Dairesi"ne ait olmakla Dairemizin görevsizliğine karar vermek gerekmiştir.
D) Karar:
Açıklanan nedenlere göre; kanun yararına bozma talebinin incelenmesi Yargıtay 20. Ceza Dairesi"nin görevine girdiğinden, Dairemizin GÖREVLİ OLMADIĞINA, dosyanın görevli Yargıtay 20. Ceza Dairesi"ne GÖNDERİLMESİNE, 14.12.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.